AWESOME......South Island NZ, Fiji & Ozzy

Zo dat is lang geleden! Eeuhm ja inderdaad :( Ongeveer anderhalve maand geleden werd de laatste blog gepost. Dus het is weer tijd voor een verse blog met daarin veel van onze activiteiten van de laatste tijd. Zoals de titel al zegt zijn we gedurende deze tijd in drie landen geweest en als je een woord moet verzinnen om deze drie landen samen te vatten, dan is dat: AWESOME!!

Om deze blog te beginnen eerst een kleine notie over ons reisschema. ALS we hadden vastgehouden aan ons originele schema waren we een dikke week geleden aangekomen in Japan. Gelukkig hebben we echter besloten om niet drie weken naar Japan te gaan, maar een maand naar Australie. Daarnaast zijn we twee dagen voor de aardbeving in Christchurch Nieuw Zeeland uitgevlogen. Dus don't worry, wij zijn safe. Om het maar een beetje gemakkelijk te houden komen in het onderstaande onze highlights op chronologische volgorde langs. Als het een beetje te lang voor je is....lees onderstaande verhalen gewoon in drie keer ;)

Nieuw Zeeland (Zuidereiland)

Aangezien we op het Noordereiland een aantal dingen hadden gemist, besloten we al snel om voor het Zuidereiland een echte planning te maken (klinkt eng, he). In de eerste paar dagen hadden we al een aantal highlights bepaald die we zeker niet wilde gaan missen, wat resulteerde in een mooie planning. Eigenlijk een soort rondje eiland waarin wij zijn begonnen bij bij Picton, doorgereden zijn naar het Abel Tasman National Park, nog een klein stukje noorderlijker (Takaka Hill & Pupu Springs) en dan via de westkust naar beneden om vervolgens via de onderkant (zuidkust ;)) van het land naar Dunedin te rijden en als laatste stop Christchurch mee te pakken. Het rijden zelf was leuk omdat het landschap altijd prachtig mooi is en de hele tijd veranderd, maar daarnaast waren alle bezienswaardigheden hier echt super. Richting de Franz Josef Glacier kwamen we talloze '101 must-do's for Kiwi's' tegen zoals vuurtorens, uitkijkpunten waar je allerlei zeehonden en vogels kunt checken, Hokitika Beach (waar de mist en het aangespoelde strandhout een aantal fraaie foto's hebben opgeleverd) en de Pancake Rocks (een formatie rotsen die door weer, wind en water is veranderd in een stapel pannenkoeken).

De Franz Josef Glacier is een grote massa ijs die makkelijk toegangelijk is. Bewapend met wandelschoenen/sokken/regenjas en crampons zijn we de ijsmassa opgelopen. Het leek vanaf het beginpunt allemaal heel klein, maar de bergen waren in werkelijkheid 3200 meter hoog en de ijsschotsen waren van dichterbij ook een stuk indrukwekkender. Wij vonden het echt prachtig en liepen zoals gewoonlijk weer vooraan in de groep, want het kon ons allemaal niet snel genoeg. Door de ijsschotsen heen lopen was echt een vette ervaring, met korte broek en zo af en toe een zacht warm windje langs de benen was het best goed uit te houden. Na de tocht waren we flink kapot maar het vooruitzicht van de Glacier Hot Pools deed ons erg goed.

Daarna zijn we via Wanaka naar Queenstown gereden. Dit is het adventure capital van de wereld en wij hadden er al een beetje aan gedacht om te gaan bungyjumpen. Eerst kwamen we langs de originele bungy-spot waar een of andere gek in ‘88 is begonnen met springen. Hier hebben we even staan kijken en vervolgens besloten om de 134 meter hoge Nevis Bungy te gaan doen. Om deze angstaanjagende gedachte (dat we morgenochtend om 10 uur moesten gaan springen) te verzachten zijn we zodra we zijn aangekomen in de stad begonnen met bier drinken. We hadden de volgende ochtend heel veel foto's (dat hebben we normaal nou nooit) en we hadden een vage herrinering waar de vriendelijke doch rechtvaardige portier in voor kwam. De volgende dag rond 10 uur zagen we de afgrond voor het eerst. Dat zag er allemaal vrij bizar uit en nu werd het toch wel een beetje spannend. Na in het pakje te zijn gehezen, zijn we met een kabelbaantje naar het springstation gegaan en daar klaargemaakt om te springen. Het ging allemaal supersnel en door de halve roes was het toch wel een stuk minder zwaar om te springen dan gedacht. Eerst Maurice en daarna sprong ik. Wat een gevoel zeg, de eerste seconden waarin je beseft dat je naar beneden valt en daarna de swing back. Het moment dat je voor de eerste keer naar boven vliegt. Heel raar en heel snel voorbij. Maar wel echt supervet. Daarna teruggereden en onszelf beloond met een lunch bij de Mac. ‘s avonds weer helemaal los gegaan in het levendige Queenstown!

En ja, wat is dan de volgende must do? Volgens vele het mooiste plekje ter wereld: Milford Sound. Helaas was het slecht weer, het regende redelijk maar het grootste probleem was de laaghangende mist in het gebied. Eenmaal aangekomen in de Milford Sound was het een en al ellende. Regen gecombineerd met mist zorgde ervoor dat wij niet veel konden zien. Al snel besloten we dan ook om geen boottocht te nemen en door te rijden. Dit in tegenstelling tot de vele mensen die blijkbaar een schijnbare 'mistvision' hadden en wel dachten wat te kunnen zien tijdens een rondvaart. Dat doorrijden is zeker gelukt, via de Southern Scenic Route zijn we de hele zuidkust afgereden richting Owaka om daar te overnachten bij een mooie DOC Campsite.

Via allerlei kleine stopjes met dingen als Jack's Blowhole, een paar tracks, historische railway tunnels en het Nugget Point kwamen we vervolgens aan in Dunedin. Een grote studentenstad (altijd goed!) waar het hoogtepunt voor ons de Speight's Brewery Tour was. Na de rondleiding mocht je een kwartier lang zelf je biertjes tappen en opdrinken. Maurice en ik hebben dat natuurlijk uiterst serieus opgepakt en na een kwartiertje tijd hadden we dan ook al aardig wat bier op. Vervolgens verplaatst van de brouwerij naar het naastgelegen proeflokaal/cafe. Waar we door zijn gegaan tot een uur of 10 (later hebben we niet gehaald) met een koppel uit Australie. En omdat wij arme backpackers waren, hebben we vrijwel de hele avond gratis gedronken. NICE! Daarna hebben we nog de Otago Peninsula gedaan en zijn we richting Middlemarch gereden, waar we een mountainbike hebben gehuurd om een gedeelte van de Otago Central Rail Trail te gaan ontdekken. Dit is een mountainbike-trail/wandelpad gecreeerd nadat de oorsponkelijke treinrails is opgeheven. Door een prachtig landschap met allerlei tunnels en brugggen.

Vervolgens zijn we via de Banks Peninsula naar Christchurch gegaan waar we een paar leuke avonden hebben gehad. Wel heel bizar om de beelden te zien van de ingestorte gebouwen, als je weet dat je daar zelf 2 dagen daarvoor hebt rondgelopen.

Gedurende ons verblijf in NZ hebben we een aantal keer op een zogenaamd Holiday Park gestaan, waar je gewoon betaalt en alle faciliteiten hebt. Soms is het toch wel lekker om een keer te douchen en je kleding te wassen. Daarnaast hebben we vaak aan 'free-camping' gedaan. Je camper ergens op een afgelegen plekje of bij een DOC Campsite (een campsite nabij of in een natuurpark) gestaan. Meestal was dit best goed te doen, maar het toilet bij de DOC campsite langs de highway 6 was er niet zomaar een. Dit was het meest verschrikkelijke die je je maar kan voorstellen. Een gat in de grond waar gemiddeld zo'n 500 keer per dag in wordt gezeken. Resultaat: een zure lucht die langzaam je keel en neusholtes intrekt en verschrikkelijk stinkt. Zodra de zon dan ook onder was werd het eerste na beste bosje opgezocht...

Fiji

Soms heb je ergens hoge verwachtingen van. En meestal komen die verwachtingen niet uit, maar heel soms komen al deze hoge verwachtingen uit...dat is Fiji. Voor de Fiji eilanden hadden we een trip geboekt waarbij we langs diverse eilanden van de Yasawa en de Mamanuca eilandengroepen gingen. Een grote boot gaat langs alle eilanden waar vervolgens allerlei kleine bootjes op af komen om naar de diverse resorts te gaan.

De eerste avond hebben we doorgebracht op Nadi met een Nederlands stelletje, helaas was het een beetje te gezellig en gingen we pas om 4 uur slapen terwijl we de volgende ochtend om kwart voor 7 klaar moesten staan voor de bus/boot. Tijdens de boottocht richting Coral View hebben wij dus voornamelijk liggen slapen terwijl de rest van de mensen buiten lag te kotsen. Het was nogal heftig weer en dat konden de meeste mensen niet goed aan.

Op Coral View zijn eigenlijk gelijk in contact gekomen met drie Engelse meiden en twee gasten uit Zwitserland. Met deze groep en een aantal 'aanhangsels' (lees: een hele irritante Duitser) hebben we de eerste twee dagen doorgebracht. Het woord van deze twee dagen was RUMPARTY!! oewwwoehoeee! Na deze twee dagen wilde niemand meer iets weten van de Bounty rum, totdat bleek dat de Engelse meiden en wij weer naar hetzelfde eiland gingen. Ook op dit eiland (Korovou) werden weer met een dans en veel plezier onthaald en ‘s avonds natuurlijk weer Rumparty!

Vervolgens zijn we nog naar de eilanden Kuata en Bounty gegaan. Aangezien wij niet echt van het strandliggen zijn, hebben we veel activiteiten ondernomen. We zijn twee keer gaan vissen op de originele manier, hebben met veel mensen van alle leeftijden gebabbeld, zijn gaan duiken, zijn naar een onderwatergrot geweest en hebben een snorkeling/shark feeding trip gedaan. Daarnaast hebben we de lokale cava gedronken en veel gelachen met alle Bula-boys. Al met al was het zeer geslaagd.

Australië

Orgineel was het plan om niet naar Australië te gaan, maar naar Japan. Maar als je al zo dicht in de buurt bent, dan kun je Australië eigenlijk niet skippen. Helemaal niet als je de foto's van anderen hebt gezien. Van Fiji zijn we daarom naar Melbourne gevlogen en daar hebben we de eerste twee dagen in een hostel gezeten. En dan spreek je af met bekenden op het centraal station van Melbourne...Dat is toch wel heel vreemd als je dan opeens Dustin & Alicia voorbij ziet lopen (voor de mensen die deze twee niet kennen, Alicia is de zus van Maurice en Dustin haar vriend, maar zijn tevens matties). Samen hebben we de eerste dag lekker rondgewandeld in Melbourne en vervolgens zijn we gaan borrelen in het levendige St. Kilda. Uiteindelijk zijn we geeindigd in de X-Base waar we helemaal los zijn gegaan. Tijdens deze avond hebben mijn danskunsten zelfs een gratis overnachting in Sydney opgeleverd....

De volgende dag hebben we onze campers opgehaald en zijn we gestart met onze trip van Melbourne richting Brisbane. Tenminste we zijn gestart met de Great Ocean Road (dat ligt niet helemaal op de logische route, maar is iets wat je niet kunt missen) Deze weg door het heuvellandschap langs de kust was heel leuk om te rijden, maar het weer was niet fantastisch. Toch waren alle coole rotsformaties aardig om te zien. Daarna zijn we doorgereden naar het Wilsons Promotory National Park waar we onze eerste ontmoeting hebben gehad met 'the Australian wilflife'. Dustin zag daar prompt een Wombat in het park de grond omspitten. Gelukkig hebben we bij aankomst in Australie besloten om een communicatiesysteem (in de vorm van twee walkie-talkie's) aan te schaffen, waardoor we gelijk konden communiceren en stoppen. Vervolgens zagen we nog wat kangeroes en emoes. Op het park werden vervolgens nog wat papegaaitjes gespot, dus we waren helemaal blij. In het park een hele coole track gedaan en lekker op het strand gelegen.

Vervolgens zijn we naar boven gereden via de oostkust. Veel gereden met zo af en toe een stopje om te zwemmen en te eten. Zo lagen we op een gegeven moment op het strand en kwam er een man langs met een metaaldetector, wat bleek...Deze man was ooit Nederlander en heeft vroeger van z'n ouders Boeren-Nederlands geleerd en is op z'n derde naar Australië gegaan. Wat een conversatie zeg. Het woord 'benne' is weer helemaal terug van weggeweest. Daarna hebben we in Jervis Bay genoten van wat ze zeggen het witste strand ter wereld (maarja, wie bepaalt dat?) Op het strand hebben we een mooie fotoshoot gehouden. Dustin heeft vele Facebook picca's erbij en de rest is ook lekker gefotografeerd op het witte strand. En Dustin & Maurice zagen zelfs een dolfijntje voorbij springen. 's avonds was het plan om nog even het stadje in te gaan, maar om 10 uur was alles gesloten. Kleine tegenvaller..Daarna zijn we naar de Blue Mountains gegaan. Wow, dat is mooi zeg! Onbeschrijvelijke vergezichten met watervallen, en blauwe bergen (de oliedampen van de eucaliptis-bomen veroorzaken een lichte blauwe gloed over de bergen).

Volgende stop: Sydney. Wat een stad zeg. Omdat we eingelijk maar een maandje hebben (wat veel te kort is voor deze afstand en dit land) hadden we ingepland om maar 1 dagje naar Sydney te gaan. Eerst een avondje stappen en daarna een overvolle touristendag, waarin we begonnen zijn met een wandeltocht door de stad en alle highlights (Opera house, Harbour Bridge, boottochtje, en ga zo maar door) hebben gezien. De dag eindigde op het bekendste strand van Ozzy: Bondi Beach. Daar de lekkerste hamburger ter wereld gegeten en nog een aantal drankjes gedaan.

Na Sydney zijn we doorgereden naar Taree. Huh Taree? Waarom zou je daar ooit stoppen? Lang verhaal maar Maurice en ik hebben een Chris & Maree ontmoet tijdens onze trip langs de Fiji eilanden. Deze mensen zijn het toppunt van gezeligheid. Maree is een sociaal dier dat zich in je vastbijt en niet loslaat. Op Fiji hebben we lang op het terras gezeten en vervolgens hebben ze ons uitgenodigd voor een verblijf in hun huis (lees: superdikke villa omringd door een land van 40 hectare land). Omdat dit ons wel een leuk idee leek, zijn we ook daadwerkelijk langs gegaan. Maree is zo'n lieve vrouw die werkelijk waar alles voor ons regelde. Ze heeft onze was gedaan, heerlijk voor ons gekookt en de avonden waren supergezellig. Maurice en ik besloten dan ook al snel om een dag extra te blijven. We zijn als twee kids achterin de BMW gezet en zijn rondgetourd langs een wildlife-park en vervolgens langs een mooie lookout en een paar leuke pubs geweest.

Na Taree zijn we doorgegaan naar Byron Bay. Paradijs! Hier kwam eigenlijk alles van Austalië bij elkaar. Een fantastisch strand, een zeer levendig backpackers leven, de beste campsite ever, een te relaxte sfeer en een overvloed aan prachtige vrouwen. Eigenlijk maakte het niet uit waar je keek. We zijn hier drie dagen gebleven en zijn ontmaagd qua surfen (beetje rare zin misschien, na de vorige zin). We hebben lessen genomen en inmiddels gaat het al aardig. Maurice heeft zelfs een Baywatch-actie gezet. Drie touristen waren door de stroming meegesleurd en Maurice heeft ze met z'n surfbord gered.

Na Byron zijn we doorgereden naar het Lamington National Park. Dit is een geniaal regenwoud waar we een aantal tracks hebben gedaan. Helaas ging Alicia niet mee, een grote angst voor slangen liet Alicia besluiten in het campervannetje te blijven (na uiteindelijk ook daadwerkelijk een slang tegengekomen te zijn waren haar angsten ergens toch wel gegrond). In de planning staat nog om naar Noosa te gaan en wellicht nog een aantal kleine stops 'On The Road'. 29 maart komen we weer terug in Hollanda.

Whoww, ja dat was een lang verhaal. Maarja, anderhalve maand samenvatten op een zo kort mogelijke manier is vrij moeilijk. We hopen in ieder geval dat jullie ervan genoten hebben en beloven jullie veel meer verhalen zodra we terug zijn. We zien er al naar uit om iedereen weer snel te zien!

Groetjes,

Bart & Maurice

Ohja de foto's zijn in een aantal mappen toegevoegd!

Aldiedingen

Aldiedingen? Huh, al die dingen. Ja al die dingen, het is eigenlijk ongelofelijk hoeveel we de laatste tijd weer hebben uitgespookt. De laatste blog was ergens voor kerst, dus het is wel weer tijd om wat van onze ervaringen met jullie te delen....

We hebben inmiddels al een paar magische grenzen overschreden. De eerste honderd dagen, de 50% grens, de 3 maanden grens enzovoorts. Maar eerlijk gezegd zegt dat ons niet veel meer. Vooral in het begin van onze trip was het van 'Wow, we zijn al drie weken weg, dit is nu al de langste vakantie ooit' maar nu is het gevoel meer van 'we zijn op reis en ja helaas is dat over een kleine twee maanden afgelopen'

Met Kerst & de jaarwisseling waren we in Cambodja. Niet gelijk de eerste plek waar je aan denkt, maar het was top. De tempels van Angkor Wat (je weet wel, die van Junglebook of Tomb Raider) waren erg mooi, maar het was voornamelijk erg gezellig. Samen met een andere Nederlandse gozer hebben we hier veel gelachen. Vervolgens zijn we van Cambodja naar Thailand gegaan. Eerst een week in Koh Chang en daarna naar Bangkok. Vanaf daar zijn we naar Sydney gevlogen, om vanaf daar door te vliegen naar Nieuw Zeeland.

Koh Chang

Dit eiland was ons al aangeraden door een aantal andere reizigers en zelfs voor onze reis wisten we van dit eiland af (in tegenstelling tot de meeste andere plekken). De eerste avond waren we echter niet onder de indruk, maar dit had vooral te maken met de vermoeidheid, de harde muziek (ja, zelfs wij hebben ons hier 1 keer aan geirriteerd), het muskietennet waar we beiden tegen aan lagen te kwijlen en de absurd slechte bedden. Volgende dag dus maar naar een ander strand verplaatst en dat was het beste wat we ooit hadden kunnen doen. Heel relaxed en voor bijna dezelfde prijs een prima hutje.

Op zoek naar een mooi eettentje kwamen we vervolgens Neil tegen (een jongen uit Schotland die we eerder op Koh PhaNgan hadden ontmoet). Onze tweede ontmoeting hebben we 's avonds gelijk even gevierd in de bar, waar ook zijn nichtje werkte en waar wij al snel vaste klanten waren.Tja, als je ons goedkoop bier geeft en af en toe eens een oogje dichtknijpt, live-muziekjes speelt en ons zelfs een podium biedt voor de zangkunsten van Maurice of de bardans-kunsten van mij dan komen wij wel terug.

Overdag waren we voornamelijk op het strand en 's avonds in een van de 7 grote barren nabij onze 'strandvilla'. Elke avond organiseerde een van deze barren een BBQ met feest. Daarnaast hebben we nog een booze-cruise gedaan met muziek, leuke mensen, snorkelen en limonade .

Bangkok

De tweede keer Bangkok was heel anders dan de eerste keer. Dezelfde stad, zelfde tempels, Koh San Road zag er ook nog redelijk hetzelfde uit en waarschijnlijk liepen dezelfde mensen rond, al herkende we niemand. Opvallend verschil was dat Ping er niet meer was (onze TukTuk-driver van de eerste keer Bangkok die ons constant volgde) en dat er veel meer toeristen waren. Maar het verschil voor ons zat 'm toch voornamelijk in onze beleving. Na drie maanden reizen in Azië, beleef je Bangkok toch heel anders. De dagen hier hebben we gevuld met dingetjes regelen (inkopen doen voor NZ, tickets, blablabla) en, al luisterend naar live-muziek, Engels voetbal kijken.

Nieuw Zeeland (NZ)

Auckland was onze eerste ontmoeting met NZ. De eerste anderhalve dag hebben we vooral gerelaxed na de lange vliegreis. Vervolgens hebben we onze eigen campervan opgehaald. Voorzien van een vrij volledig keukentje met kleine koelkast en twee gaspitjes en genoeg slaapruimte voor 3 personen. Om dit gelijk maar uit te testen hebben we Sarah (eerder mee gereisd in Vietnam) opgepikt. Dan is het natuurlijk wel de vraag wat voor kosten je hiervoor in rekening gaat brengen. Aangezien wij de camper toch al gehuurd hadden, vonden wij het onredelijk om haar een derde van de huur te laten betalen (en daarnaast was het een gezellige aanvulling). Dus bedachten we dat zij een derde van alle gebruikerskosten moest betalen (brandstof, veerponten etc.) en gedurende het meerijden verantwoordelijk was voor de afwas! Heerlijk zo'n eigen campervan-huishoudster (nadat Sarah uit de bus was verdwenen, was het opeens een stuk minder georganiseerd binnen)

Over het rond rijden trouwens (ze rijden hier aan de linkerkant van de weg)...dat gaat redelijk goed. In het begin wel erg wennen, gezien alles andersom is. De ruitenwisser gaat nog wel eens bewegen als je richting probeert aan te geven, en het is nogal raar dat de grote bocht voorrang heeft op de korte bocht (waar in NL altijd de korte bocht voorrang heeft op gelijkwaardige kruising) Verder is de snelweg hier niet niet te vergelijken met de A1, veel meer bochtjes, bergen en veeeeeeel mooier uitzicht. Het is voor de bijrijder een genot om rond te kijken en voor de bestuurder moeilijk om de ogen constant op de weg te houden. Het hele land is gewoon prachtig, overal. Ga er een keertje heen...

Na Auckland zijn we naar boven gereden. Langs de oostkust tot het noordelijkste puntje (mooie stranden en op bijzondere plekjes gekampeerd), om vervolgens via de westkust terug te rijden richting Auckland (van grote duinen met een bodybord naar beneden gegleden), vervolgens de Coramendal afgereden met nog meer stranden en natuurlijke hot pools. Je graaft je eigen kuil en gaat er vervolgens in zitten of staan om deze te gebruiken als jacuzzi. Daarna via het binnenland met een aantal tussenstops (hoofdstops; Tauranga, Rotorua, Taupo) richting Wellington gereden. Tussendoor lekker in een spa gelegen, na een regenval van 30 centimeter besloten om te gaan raften op een vrij wilde rivier (level 5, onze gids lag bij de eerste stroomversnelling overboord), trekkings gedaan (pittige wandeltochten door het bos), museums bezocht en in een kinderwaterpark gespeeld. Na ongeveer 2700 km hebben we in Wellington het noordereiland op feestelijke wijze afgesloten.

We zijn nu inmiddels op het Zuidereiland. Eindelijk een potje minigolf gespeeld in Picton, en de volgende dag onze eerste koudwater duik in het Queen Charlotte Sound Park. Vervolgens zijn we doorgereden richting het Abel Tasman National Park waar we een pittige 1daagse trekking hebben gedaan door een zogenaamde NZ Great Walk. Met een boot werden we een stuk verderop afgezet en vervolgens zijn we over een gedeelte van deze walk teruggelopen Erg mooi, maar wel pittig (een kleine 30km door heuvelachtig landschap).

Als afsluitertje willen we toch nog wel even iets kwijt over het eten. We hebben absoluut genoten van het fantastische eten in Azië. Maar het zelf bereiden van een cordon blue met aardappels, boontjes en jus is toch altijd lekker. Daarnaast vinden de pakken melk en broden gretig aftrek en zijn de gemakkelijk te bereiden pakjes pasta erg lekker.

En nu verder????

We gaan de komende 2,5 week lekker door waar we nu mee bezig zijn. Doorrijden langs de westkust en op onze weg naar de volgende bestemming stoppen en rondkijken. Er staat nog heel veel op ons lijstje voor het Zuidereiland. De laatste week van februari zullen we een weekje vakantie vieren in Fiji om vervolgens nog een maand naar Australie te gaan. Alicia & Dustin zullen rond deze tijd heel toevallig ook in Australië zijn, dus dat gaat gezellig worden. Bedankt voor alle eerdere reacties, en op de vragen die gesteld zijn in deze reacties zal persoonlijk worden gereageerd bij terugkomst :) Ook de priveberichtjes worden gewaardeerd al is de reactietijd behoorlijk lang.

Een kleine selectie foto's behorend bij dit verhaal staan al online. Meer van NZ zal binnenkort volgen. Als korte update, we hebben inmiddels 3916 files, verdeeld over 11 folders met een totale grote van 17,5 GB.

Groeten, Bart & Maurice

Vietnam is TOP!

Hello,

Welkom in Cambodja. 2 dagen geleden zijn we aangekomen in weer een nieuw land. Een land dat vooral bekent staat om de corrupte, armoede en een heel wreed verleden. Wij kennen voornamelijk de tweede wereldoorlog met al zijn gruwelijkheden, maar zo'n 30 jaar geleden heeft hier in Cambodja een gruwelijke genocide plaatsgevonden. Waarbij zo'n 2 miljoen mensen zijn gemarteld en vervolgens afgeslacht. Deprimerend is wellicht het juiste woord om het gevoel dat je hierbij hebt te beschrijven. De kerst en oud & nieuw periode is meestal toch een periode van samenzijn en gezelligheid, maar door de killing fields en de S-21 prison lopen geeft toch een ander vreemd gevoel (het is moeilijk om de emotie die je hierbij hebt te omschrijven)

Verder gaat het prima met ons hoor, we proberen elke dag te slapen. Drinken meestal een paar biertjes, en als extra gewoonte proberen we nu malariapillen te slikken. Best moeilijk om elke dag een pilletje te slikken. En waarschijnlijk proberen we een kerstdinertje mee te pakken en gaan we zeker los in Siem Reap tijdens oud en nieuw. Al zal het raar zijn om niet met onze vrienden te zijn.

Oke, terug naar Vietnam. In onze vorige blog beschreven we al dat we nieuwe vriendjes hadden gemaakt met een jongen en meisje uit NZ. Daar hebben we ook een bloedmooi meisje uit de VS aan toegevoegd om vervolgens ongeveer 2 weken met elkaar rond te reizen in Vietnam. Was een perfecte groep waarbij de gekheid van ons allen de boventoon voerde. In Hoi An stortte de dames zich gelijk op het shoppen. Je kan werkelijk waar alles laten maken in Hoi An. Gelukkig heb ik (bart) mezelf kunnen inhouden en niet drie maatpakken laten maken. Verder heerlijk gegeten, genoten van het mooie stadje, bril laten maken, gefeest, naar het stand geweest en een scooterritje gemaakt naar My Son. Een oud tempelcomplex (helemaal kapotgebombardeerd en in staat van ontbinding, maar wel UNESCO werelderfgoed). Verder heel veel gelachen.

Met een vreselijke busrit van Hoi An naar Nha Thrang gereisd. Iedereen lag totaal gedrogeerd te slapen terwijl de bus je van links naar rechts aan het schudden was. Het was net hoofd, schouders, knie en tenen alleen dan zonder het liedje en met toeterende vrachtwagen op de achtergrond. En ik was het in mijn eentje aan het spelen, want ik kon niet slapen en moest nodig naar het toilet (gelukkig stopte de buschaffeur na 5 uur) Helaas was ik ziek en kon daarom niet vol genieten van de laatste dagen in Hoi An en de eerste dagen in Nha Trang (nu weer helemaal fit hor!).

In Nha Thrang heeft Maurice zich gericht op het maken van een feestje. We zijn ook een dagje naar het Vinpearl park gegaan. Een park waar je als ouders zijnde je kinderen voor een hele dag kunt dumpen. Waterpark, attractiepark, aqaurium en een zeer grote gamehal met bios en indoor botswagens in 1. Een keer entrée betalen en vervolgens de hele dag gratis overal in. Nou dat hebben we dan ook gedaan, als een stel kleine kinderen hebben we de hele dag rondgerend en gespeeld. Net zoals je buurjongen vroeger aanbelde om te vragen of je buiten kwam spelen. Dit alles onder grote leiding van Owen, net zo'n gek als 'onze' Owen, gelijkenissen: ADHD, grappig, wietrokend en zeer druk (logisch natuurlijk als je ADHD hebt ;)

Nog een nachtbusje in Vietnam. Deze keer naar Ho Chi Minh City (ookwel Saigon) genaamd. Na de oorlog zijn er veel plaatsnamen veranderd, maar vervolgens worden de oude en nieuwe naam door elkaar gebruikt. Aziatische logica. In Saigon rondgelopen, biertjes gedronken en naar het War Museum geweest. Zeer indrukwekkend. Ik bedoel ik heb geschiedenisles gehad hoor, en toch best het idee dat ik iets heb opgestoken van de middelbare en lagere school, maar ik heb nooit geweten dat de oorlog zo heftig is geweest. Voornamelijk de 'Agent Orange' is ziek! De Amerikanen hebben duizenden liters gif naar beneden gegooid wat heeft geresulteerd in de dood van duizenden mensen. Naast de dood van al deze mensen zijn er nog veel meer mensen voor het leven getekend met de ergste verminkingen. Foto's hiervan en de foto's van totaal misvormde kinderen (die vandaag de dag nog steeds zo geboren worden) zijn vrij schokkerend.

Na Saigon zijn we richting de Mekong Delta gereisd. Een 2daagse tour gedaan, waar we van alles gezien gedaan hebben. Een van de mooiste dingen was toch wel dat er een rijtje meisjes cocusnoot-snoepjes zaten in te pakken. De leiding van de Dolfijnen weet dat we voor de grap ooit een keer onze kleine dolfijntjes snoepjes hebben laten inpakken voor een spel, dat was een spel. Nu was het serieus en ging het met een sneltreinvaart. Verder kon je een aantal keer een gedrogeerd slangetje vasthouden. Nee hoeft niet hoor, daar vinden wij onszelf te mooi voor. Verder was er de grote Mekong rivier en een drijvende markt waar een ananas met een meterlang mes in een aantal stukken werd gehakt. Lekker hoor zo'n ananas, maar als je vervolgens twee dagen een zure strot hebt is het allemaal een stukje minder.

Tijd om te relaxen. Afscheid genomen van onze travel-buddies en met het bootje naar het eiland Phu Qouc gereisd. Het was nogal wild weer en het werd steeds rustiger om ons heen en drukker nabij het toilet en buiten. Mijn ipod kon het geluid van kotsende mensen overstemmen, Maurice had geen batterij meer en kon genieten van het beeld en geluid van ongeveer 20 kotsende mensen die elkaar rustig aan het afwisselen waren. Wij hebben het 'droog' kunnen houden. Op het eiland (onder Cambodja, maar wel Vietnamees grondgebied. Toch raar als je op de kaart kijkt...) hebben we ons voornamelijk beziggehouden met het moment van zwemmen. Nu? Of over 5 minuten. Tijd om in te smeren? De 4 zit in de klok, zullen we een biertje bestellen? Het is immers 4 minuten voor 2. Irritant he, al dat zand op je voeten als je wilt insmeren? We hebben boeken gelezen. Maurice heeft z'n dikke boek dat hij al drie maanden bij zich heeft uitgelezen, verder gekopieerde LonelyPlanet's en boeken over de oorlog. Maurice, wil jij me straks overhoren over het hoofdstuk Vietnam? Verder hebben we 2 fundives gemaakt en uitgerust.

Als kleine afsluiter vertel ik nog even over de landsgrens tussen Vietnam en Cambodja. Wat een circus zeg. 5 kantoortjes waar je 5 keer een formulier moet invullen met al je gegevens, een paar uur moet wachten en vervolgens ongeveer 20 stempeltjes in je paspoort krijgt. Bureaucratie in Nederland? Nee hoor, dat valt reuze mee als je een dollar moet betalen aan de dokter die je temperatuur (31 graden? > huh dat is niet goed toch?) opmeet en je vervolgens een geel formuliertje geeft, dat je een aantal meter verderop aan de politie moet geven. Je niet druk maken en gewoon genieten is dan het devies.

Na deze grensoversteek zijn we dus naar Phnom Penh gereisd. We hebben van veel mensen gehoord dat ze dit een zogenaamd 'klotedorp' vinden, maar wij vinden het best leuk eigenlijk. Wel raar dat je een biertje besteld in een bar en dat er dan vervolgens 3 bloedmooie meisjes om je heen gaan dansen en over je been beginnen te wrijfen.

Uiteraard wensen wij iedereen prettige kerstdagen, een mooie jaarwisseling. Geniet van het samenzijn en wij zullen aan jullie denken (in 30 graden en met smeltend ijs van de 1daagse-iceshow op 1e kerstdag) We zullen proberen nog wat telefoontjes te plegen, maar Skype is nogal druk rond kerst.

Bart & Maurice

een verlaat Sinterklaaskado...

Hallo allemaal,

Sinterklaas is laat dit jaar laat met de kado'tjes vanuit Vietnam. Gepland was om dit bericht af te hebben op Sinterklaasavond als leuk kado voor onze vrienden en familie in NL. Vandaag is z'n echte verjaardag (en de verjaardag van Joost), dus een dagje later J

Sinds het vorige verslag (geschreven in KL) zijn we in Maleisie achtereenvolgens van Malalakaka naar Jerantoetje > Mameloetje > Taman Negara > Langkawi > Sjorsdorp > Kutje Lumpert gegaan. HUH?? Eeeuhm ja we vinden het meestal makkelijk om de originele naam van een stad/eiland te veranderen in een phoenetische versie daarvan gespeld op Nederlandse wijze. Onderstaand zullen we wat verder ingaan op elke plek waar we zijn geweest, maar niet zonder te vertellen dat we nu ongeveer 2 weken in Vietnam zitten. We zijn begonnen in de hoofdstad Hanoi en hebben vanuit daar een trip naar Sapa en Ha Long Bay gemaakt. Nu zijn we aan het afzakken naar het zuiden.

Don't worry dat het een te langdradig verhaal gaat worden. Ja we hebben bijna elke nacht geslapen en ‘s avonds vaak gerelaxed met een biertje erbij, dus onderstaand de highlights (we hebben de boodschap begrepen)...

Eerst nog even onze nieuwe manier van foto's maken toelichten. We hebben geen camera's meer, maar wel foto's van alles wat we hebben meegemaakt...huh? Gewoon andere mensen op de trip vragen of je hun foto's mag hebben. Ja hoor, no problem. Resultaat: 30 foto's van een Venuzolaanse schoonheid in de bergen van Sapa en gekke partyfoto's van Ha Long Bay.

Maleisie

Melakka

Melakka is het koloniale stadje waar we na KL naar toe zijn gegaan. Dat koloniale gedeelte is ook waarom we hier naartoe zijn gegaan (zie hiervoor ook de toelichtingen bij de foto's). Niet al te grote stad maar je kan hier zeg maar van de ene kant van de stad naar de andere kant van de stad lopen, zonder buiten te komen en alleen maar aanwezig te zijn in shopping-malls. Waarom gekken? En dan zijn ze nog bezig met twee nieuwe malls.

Taman Negara

Van Melakka zijn we via drie bussen en een bootritje van 3 uur uiteindelijk in de Taman Negara uitgekomen. Tijdens deze 'prachtige' tocht genoten we van maximale regen en slecht zicht. Taman Negara is het oudste tropisch regenwoud ter wereld waar we de volgende dag een 1-daagse trekking hebben gedaan zonder gids. Alle paden waren zo duidelijk aangegeven, het was net de efteling, dat we geen geld wilden verspillen aan een gids. Uiteraard hebben we onszelf helemaal gesloopt door met mach 10 twee bergen en de canopy walk op te gaan. Wel mooi uitzicht, helaas ‘s avonds geen bier om onszelf te belonen voor deze inspanning. (moslimlandje)

Palau Langkawi

Na het eerste gedeelte van Maleisie dachten we dat we wel weer wat rust konden gebruiken. Cameronische Heiglanden (Cameron Highlands) of Palau Langkawi? De bus naar de heiglanden vonden we te duur (Han, ik weet het...), dus het werd Palau Langkawi. Probleem was wel dat we eerst naar KL moesten gaan om vanaf daar de nachtbus te nemen. 23 uur later en een kort nachtje op de ferryterminal kwamen we helemaal gaar aan. Gelukkig had dit eiland al snel de 'rustig voor je, Patrick' status. Heel veel gerelaxed, standje gelegen, ‘s avonds naar reggea-barretjes gegaan en het mooiste van alles: het allereerste bordje wat we zagen bij aankomst...This is a duty-free island. Verder scootertje gereden, hele vette watervallen gezien en superveel mensen ontmoet. De 8+dames uit Amsterdam vertrokken helaas de volgende dag alweer. Originele planning voor dit eiland: 2/3 dagen > resultaat: 6 nachten, 7 dagen.

Penang

Met de boot zijn we vervolgens Penangetje gegaan. (naam guesthouse: Banana's met een omgebouwde serveerster) Drie dagen rondom Georgetown gehangen, waar we voornamelijk hebben genoten van het fantastische eten. Niet normaal; Chinatown en Little India waren toch wel onze favoriet. Flap, je zou je grote vingers er hard bij aflikken. Veel Engelse voetbalwedstrijden gekeken (leukste wedstrijd was Tottenham-Arsenal) en Harry Potter op het grote scherm gekeken (bioskaartje 2 euro)

Kuala Lumpur

Derde keer KL, maar eerste keer dat Maurice kon genieten aangezien hij deze keer wel topfit was. Gezocht voor een nieuwe laptop, was niet heel moeilijk om er een te vinden in een Mega-electronica shoppingmall. ‘s avonds nog een keer naar de Petronas Towers gegaan. Volgende dag was een relax dagje, laptopje spelen/ Lachende derde downloaden (Togus jwt!) en voorbereiden op de 2 vluchten. Van KL > BKK > Hanoi, met een tussenstop van 7 uur midden in de nacht op het vliegveld van Bangkok. We hadden ervoor gekozen om 2 losse vluchten te nemen (was goedkoper). Geen aanrader om je vluchten zo te boeken echter. Slapen op een staal bankje is ronduit kut.

Hanoi (VIETNAM)

Dat was dus uiteindelijk wel een pittige reis, nog bijna het tweede vliegtuig gemist omdat we te lang lagen slapen op de stalen bankjes op het vliegveld. Rennen! Vragen aan andere mensen of je voor mag, nogmaals keihard rennen en uiteindelijk op tijd komen! Vervolgens bijna 3 complete dagen rondgelopen in Hanoi. Verbaasd door de hoeveelheid van mensen, brommers, auto's of meer algemeen gezegd claxonerende voertuigen. Mensen proberen alles aan je te verkopen en je ziet nog een soort van gilde-systeem op straat. Alle bamboe-bewerkers zijn gepositioneerd op 1 straat, daarna komen de steenhouwers, gevolgd door de spiegelstraat. Daarnaast gewoon veel gekke dingen, als doorgezaagde nog ademende vissen. Verder rondgehangen op de bia hoi junction. Een gestoord kruispunt waar je een biertje kan halen voor 15 cent! En buitengewoon genoten van het nachtleven in Hanoi, Maurice met name.

Sapa

Na een paar dagen in het bruisende Hanoi besloten we om een trekking te gaan doen in Sapa. Je hebt hier fantastisch uitzicht als alle rijst in bloei staat en het mooi weer is. Het was geen mooi weer en de rijst was geoogst. Desalniettemin was dit avontuurlijk trekken. Na een slaap-nachttrein en een kleine busrit hebben we een kleine wandeltocht van een halve dag gedaan. Daarna maximaal gerelaxed in een Hilton-achtige kamer. Volgende dag begonnen met een tweedaagse trekking. Veel modder, balanceren op randjes van rijstenvelden en modder-snowboarden van te stijle bergen met te veel stenen. ‘s avonds een paar flessen rijstenwijn nuttigen in een homestay (wat overigens net een hotel is) en de volgende dag nogmaals door de modder, douchen en ‘s nachts weer met het treintje naar Hanoi.

Ha Long Bay

Moeilijk te beschrijven hoe dit er uit ziet. In 1 woord: onvoorstelbaar. Check een foto'tje of filmpje op youtube. Uiteraard zitten er wat foto's in ons fotoboek. Met een groep van ongeveer 50 backpackers zijn we op twee boten voor de Rock Hard Ha Long Bay Tour gegaan. Deze tour is iets duurder dan gemiddeld, maar voor feestgangers zonder meer het geld waard. Enigste regel op de boot: als je met je rechterhand drinkt, moet je je drankje (inclusief non alcoholiche) in 1 keer leeg drinken. Kajaktochtje gemaakt, genoten van de onvoorstelbare uitzichten en ‘s avonds een groot drankspel gespeeld. Een groot gekkenhuis en keihard gelachen met een groot gezelschap gekken.

Hue

Na nog een dagje Hanoi om uit te rusten, zijn we met de nachtbus naar Hue gegaan (ongveer 12 uur). Op de achterste stoelen werd een klein feestje gemaakt door ons en twee Kiwi's. (Kiwi's zijn mensen uit Nieuw Zeeland) Iets wat niet alle passagiers konden waarderen. De volgende dag rondgelopen in het stadje en veel historische bouwwerken gezien (Unesco World Heritage). Besloten om de volgende dag naar de DMZ te gaan. Dit is de zone waarin de Vietnam War zijn sporen flink heeft nagelaten. Met een veteraan zijn we op verschillende plekken geweest. Dit was echt heel indrukwekkend, vooral de emotie van onze gids die dagelijks deze tours doet maar zich nog steeds de tragedie van ongeveer 30-40 jaar geleden letterlijk voor zich ziet. Het leven van deze man is zo tragisch dat wij verbaasd waren dat hij uberhaupt nog kon lachen. Wel raar om zo'n activiteit tijdens Sinterklaas te doen. Onze medepassagiers hebben wel genoten van de Sinterklaas-liedjes die we in de bus zongen en de Youtube-filmpjes van de intocht van sinterklaas, die we ze ‘s avonds lieten zien.

Vandaag zijn we met de bus van Hue naar Hoi An gegaan met een klein groepje mensen die we de laatste paar dagen hebben ontmoet. ( de twee kiwi's van de bus en een amerikaanse) Zeer gezellig allemaal en benieuwd naar wat Hoi An ons gaat brengen...

We hebben geprobeerd van alles wat foto's te uploaden. Check dus ff de verschillende fotoboeken en hou deze in de gaten ;)

Kusjes

Thailand Part II + KL

Helloa!

Na twee weken geen nieuws (=goed nieuws) , ontvangt u onderstaand een update van onze belevenissen...

We hebben de afgelopen twee weken veel beleefd en zitten na precies 30 dagen in Thailand inmiddels in een nieuw land: Maleisie.

Even terug naar het relaxte Ko Tao, waar het nog mooi weer was...We hebben hier gedoken en prachtige dingen gezien. Na onze open water course te hebben voltooid, zijn we doorgegaan met de Advanced Diving Course. Dit is het vervolg op de eerste cursus en richt zich op een aantal specialteiten van het duiken (waar vervolgens weer specifieke cursussen voor zijn).Woensdag de 27e begonnen we mettheorie en 's middags gingen we het water in. Inmiddels was het weer wat slechter geworden en dus was het helaas niet mogelijk om te gaan wrak-duiken (doordat er sterke stroming was, zou het te moeilijk worden om hetafgezonken schip onder water te bekijken). Uiteindelijk zijn we meteen redelijk grote groep eerst de 'perfectbuoyancy' (perfecte bewegingscontrole) gaan doen en daarna de navigatie module.De eerste duikvond ik (Bart) best lastig omdat we met een grotegroep waren. Ongeveer9 leerlingen en 3 instructrices, die allemaal proberen je wat te vertellen onder water. De een loopt dus met haar armbanden terinkelen om je aandacht te wekken en de ander slaat met haarring op de duikfles. Heel erg verwarrend dus, helemaal als je gewendbent aan een kleinegroep met3 leerlingen en 1 instructeur.Verder ging het wel goed, maar het wasgewoon irritant endoordat ikonderwater zat te vloeken ging de lucht ook nog eens sneller op ;)

De tweede duik was ook wel heel grappig.Het was de bedoeling omonder water met een kompas te navigeren. Als scout wist Bart natuurlijk wel hoe een kompas werkt, Mauricevoelde zich met het kompas om zijn arm een klein jongetje die voor het eersteen videospelletjespeelt. Hij probeerde alle mogelijkheden van het apparaat en hierdoorhad hijtotaal niet opgeletbij de briefing voor de duik.Het resultaat; hele leuke communicatie onder water.Op een of andere manier hadden we het vertrouwen van de instructrice gekregen omna een aantal kleine testjes samen zelfde route terug naar het strandte bepalen. Maurice dacht echter dat wedirect (hij had het woord fundive gehoord) konden beginnen met onze zelfstandigetocht. Hierdoor kwamenwe dus nooit meer terug bij onze instructrice, maar uiteindelijk wel bij het strand. Toen we bovenkwamen wasSonja toch wel blij.

Donderdag hadden we drie duiken op het programma staan, 's ochtends vroeg gelijk de diepe duik naar 30 meter, daarna de computer duik en 's avonds de night dive.Ze waren allemaal echt heel vet, en aan de ene kant wil ik deze blog niet te lang maken, maar aan de andere kant kan ik dit niet niet-vertellen. (snap je 'm nog)Een diepte van 30 meter (een deeldruk hoger dan 4 bar) kan een soort roes veroorzaken, een zelfde gevoel als je bijvoorbeeld dronken bent of voor diegene die wel eens een lachgasballon op hebben...zo'n gevoel dus (overmoedig, traag nadenken, opwinding, spacen). Om dit te testen deden we een simpele test, het komt bijna nooit voor dat iemand onderwater sneller is dan op de kant. En ja hoor, Maurice was onder water in staat om het testje sneller af te leggen dan boven water. Ook bij detweede duik van vandaag kregen we weer het vertrouwen van onzeinstructrice. Met een grote duikcomputer en kompas aan de arm gingen we naar de 'White Rock'. Dit gebied was al redelijk bekend voor ons en we hebben zelf ongeveer 35 minuten door het gebied gedoken. Op een gegeven moment zag Maurice 'iets' met z'n kop tegen een steen aan beuken. Wat bleek een Schildpad!!! Echt super om zo'n grote jongen zo voor je neus te zien opstijgen. 's middags Youtube filmpjes gekeken van de laatste wedstrijd van Ajax > mooie goals! 's avonds stond de nachtduik op het programma, op zich was dit best spannend want we hadden totaal geen idee van wat je wel en niet zou kunnen zien. We hadden 2 instructrices mee en Team Holland mocht als eerste achter de eerste instructrice aan. Dat was perfect! De jacht was geopend en ons doel was om een Barracuda te vinden en die eens lekker te gaan voederen. Dit kan gemakkelijk door de Barracuda een visje aan te wijzen met jouw zaklamp. Op een gegeven moment ging de samenwerking in de kopgroep met Sonja, Bart en Maurice prima. Wij schenen op de Barracuda en Sonja op de vissen...en dan..Bingo, in 1 snelle beweging is de kleine vis verslonden door de Barracuda. Dit hebben we iets van 4 keer van de eerste rij meegemaakt, WOW!

De volgende dag zijn we een eilandje verder gehopt. Van Koh Tao zijn we naar Koh Pha-Ngan gegaan. We zijn samen met twee Canadezen (die we ontmoet hebben tijdens het duiken) naar dit eiland gegaan en een leuk hostel gevonden. 's avonds hadden we wel zin in een lekker biertje, maar helaas ging dit niet door. In Thailand is het zo dat er op de dag van, en op de dag voor de verkiezingen geen alcohol wordt geschonken. Aan niemand, dus ook niet aan toeristen die toch niet mogen stemmen. Deze 'klap' kwam hard aan in ons hostel! Dit eiland staat namelijk eigenlijk alleen maar bekend om de mogelijkheden tot feesten. De hele economie is daar omheen gebouwd. 's avonds leek het dan ook wel een spookstad, met bijbehorende wind, knipperende lichten en gesloten winkels en discotheken. Op een gegeven moment hadden Sean, Maurice en ik wel een tent gevonden, maar daar zaten we achteraf op twee hoog op een afgelegen dakterras. Dit was toch niet het 'relaxed-biertje drinken gevoel' dus zijn we maar gaan slapen.

Zaterdag zijn we als kleine Teppie's het eiland rondgereden op een scooter. Maurice kreeg de helm natuurlijk niet op z'n hoofd, en maatje XL was er niet dus zijn we maar zonder helm gegaan en hebben we heel voorzichting gedaan (ik paste trouwens de helm ook niet). Samen met Sean en Dinges zijn we zo'n beetje het hele eiland rondgegaan. 's middags lekker bij een resort gegeten en langs een Nationaal Park gegaan (zie ook de foto's in het album Pha-Ngan). Aangezien vandaag de verkiezingsdag was, betekende dat dat er pas om 12 uur weer geschonken zou worden. En dat werd er...We zijn bij de Cactus Bar flink los gegaan en hebben veel nieuwe mensen leren kennen. Een groep Engelse meiden, een gozer uit Engeland en een dame en heer uit Schotland. Erg gezellig allemaal. De volgende dag was het weer al redelijk omgeslagen. Het regende flink en buiten was er niks aan. Resultaat: hele dag gerelaxt in SameSame en ons klaargemaakt voor het Half-Moon Festival, dat deze avond in de planning stond. De voorpret was al leuk. Blijkbaar schildert iedereen zich hier lekker onder en was er bij ons hostel gratis verf. Oke, dan doen wij daar toch vrolijk aan mee....De foto's spreken voor zich..

De maandag voelde als een zondag. Hele dag gehangen, films gekeken in het hostel en nagepraat onder het genot van de foto's van gisteravond. Als het weer mooi was geweest waren we natuurlijk op het strand te bekennen, maar helaas regende het weer de hele dag. Aangezien de weersvoorspellingen er niet al te best uit zagen, hadden Maurice en ik besloten om naar Maleisie te verplaatsen. De rest van onze groep had gepland om naar PhiPhi te gaan. De volgende dag gingen we dus met 13 man in een busje om de boot te halen van 6 uur. Het busje ging niet al te snel en moest wijken voor van alles wat op de weg lag. Daar lag een halve boom, daar een advertentiebord en daar stond een wagen in de berm. We waren gelukkig ruim op tijd, maar eenmaal aangekomen op de boot duurde het toch wel erg lang totdat hij vertrok. We hadden een ruimte in ons reisschema van 1 uur, maar na een half uurtje stil te hebben gezeten, dachten we wel van ok?!. Misschien is het tijd om te vertrekken Kapitein? Na 2,5 uur zonder beweging, ging het gerucht dat de boot niet meer zal vertrekken. Wat bleek; de stroom op het eiland was uitgevallen waardoor het niet mogelijk was de deuren van het schip te sluiten. Ja, dat is toch best lastig. Na 3 uur ging dus weer iedereen de carferry uit en kon een plek zoeken om te overnachten. Wij hadden inmiddels wel een soort van groepje en besloten met z'n allen terug te gaan naar SameSame. Het was inderdaad Same Same, alleen een andere kamer. En toen was er dat ene momentje van onoplettendheid dat je altijd moet zien te vermijden. Rugtas in de taxi vergeten. Kut! Inhoud; Camera, Notebook, LonelyPlanet, lenzenvloeistof en tandenstokers! Als een gek heb ik (Bart) een taxi naar de haven genomen en heb onze chaffeur opgezocht, hij had geen nieuwe ritjes gehad en hij had 'n zeker niet (hmmmm, right) Iedereen die in de bus zat kende ik, dus ik ben iedereen langs gegaan. Geen resultaat, dus alles kwijt. Echt heel erg klote, helemaal omdat de laptop toch echt superhandig was, net zoals de LP. (dit is overgens ook de reden dat het even heeft geduurd een nieuwe blog te maken, best frusterend als je net een verhaal af hebt en het dan vervolgens helemaal weg is)

We zaten dus vast op het eiland, wat ga je dan doen. Eeeuhm laten we vanavond maar gaan feesten want tja, iets beters is er ook niet te doen. Helemaal omdat de verwachting was, dat de volgende dag ook geen boot zou vertrekken. Helaas voelde Maurice zich niet helemaal lekker en bleef hij thuis, ik was wel van de partij maar was ook vroeg thuis. Was een meisje tegengekomen uit Amsterdam en toen ik mijn bucket ging bestellen zei ik dat ik geen laffe Amsterdamse mixjes wilde hebben. Nou dat heb ik moeten weten. Was wel heel gezellig, helemaal omdat de stroom een paar keer uitviel en het keihard regende. De volgende morgen (inmiddels is het woensdag) lag iedereen nog te slapen, maar Sean had de ingeving om toch maar even langs het reisbureau te gaan om te checken of er een boot ging. En ja hoor, om 11 uur zou de boot vertrekken naar Surat Thani. Vervolgens heeft hij iedereen wakker gebeukt en zijn we vol gas naar de haven gereden. Tenminste vol gas?.. dat was niet mogelijk. Het hele eiland was een grote overstroming! Er waren best wat bergen onderweg en op een gegeven moment vroeg de chaffeur wie er vrijwillig een stukje wilde lopen omdat hij dacht dat de auto het niet zal redden door de gebieden waar een halve meter water stond. Vrijwillig sprong bijna iedereen uit de bus en liepen we door het water. De boot vertrok daadwerkelijk dus we waren van het eiland af!! Whoehoe!

Omdat wij nog maar een paar dagen visum hadden, hadden we inmiddels ons plan omgegooid (de grens Thailand-Maleisie was ook overstroomd) en besloten om naar Phuket te reizen en vanaf daar een vliegticket naar Kuala Lumpur te boeken. We kwamen deze dag echter niet verder dan Surat Thani. De hele groep was nog steeds compleet en we hebben onszelf verdeeld over 3 kamers. 's avonds eerst met de hele groep lekker pizza gegeten en daarna nog een biertje gedaan in het hotel. In de lobby hebben Neil, Lex, Maurice en ik aandachtig geluisterd naar de prachtige levensverhalen van een wat wat ouder Engels stel. De verhalen gingen voornamelijk over reizen, poep, hygiene, werken bij de overheid en werken bij een bierbrouwer. De volgende dag zijn Maurice en ik met een busje naar Phuket gereden. Bart vroeg aan de chaffeur om de kofferbak te openen, er bleek echter geen kofferbak te zijn en dus zaten we ongeveer 5 uur lang met onze backpack op schoot naar Phuket. Denk overigens niet dat we hier de hele wilde nachten hebben gehad, zoals je die ziet op tv. We verbleven in Phuket Town en niet in Kata of Patong ;) Aangezien Maurice nog steeds niet helemaal fit was besloot hij de volgende dag na het ontbijt naar bed te gaan. Ik mocht dus vrij rondlopen in Phuket Town. De hele dag ben ik van hot-naar-her gegaan en heb geprobeerd met zo weinig mogelijk geld de dag door te brengen. Op een gegeven moment liep ik door een grote expo hal met allerlei frutsel-kraampjes. Aan 1 kant van deze hal zaten allemaal kleine Karaoke-Hokjes vol met 16-17jarigen. Ze waren net uit school denk ik, want ze gingen helemaal los. Ik stond hier aandachtig naar te kijken totdat ik naar binnen werd gevraagd. Ongeveer een half uur allerlei Thaise hits gezongen! Wat lachen zeg. Een van de jongens vroeg mij mee naar z'n winkel om te kijken, dus ik dacht ohja, grappige kerel ben jij. Maar hij wilde gewoon z'n winkel laten zien en verder niets (dat ben je niet meer gewend na een maand Thailand) Dit bleek een telefoonshop te zijn en laat ik nou net het achterste frontje van mijn telefoon missen. En ja hoor, die had hij liggen en ik mocht 'm gratis meenemen. Hierdoor was gelijk m'n hele dag goed. Rond half 7 Maurice opgehaald bij het Budget Hotel van Phuket Town en samen wat gegeten. Ja soep!! Eigenlijk kan je mij altijd soep geven, heerlijk!

Zaterdag zijn we van Phuket naar Kuala Lumpur gevlogen. Gelijk de stad ingegaan op zoek naar een nieuwe Lonely Planet. Gevonden. Daarna naar de Menara KL gegaan (zie foto van grote toren!!) en nog veel meer gelopen. Op een of andere manier hebben wij er een handje van om bij het betreden van een nieuwe stad gelijk helemaal los te gaan. Dus dat betekent lopen, kijken, lopen, kijken en uiteindelijk met het openbaar vervoer terug naar het hostel. Zondag zijn we eerst op zoek gegaan naar een busticket naar Melaka. Dit lijkt ons wel een interessante stad (voornamelijk om het koloniale verleden). In totaal willen we ongeveer 2 weken door Maleisie reizen, en daarna toch naar Vietnam. We hebben hier zoveel vette verhalen over gehoord en eigenlijk willen we de tempels van Angor ook niet missen. Dat betekent wel dat Indonesie afvalt, maarja soms moet je keuzes maken. Zondagmiddag ben ik begonnen met dit reisverslag en is Maurice gaan liggen. Nog steeds niet helemaal 100%. 's avonds ben ik nog de Petonas Towers gegaan en heb ik rondgewandeld in het bijbehorende winkelcentrum. Echt supervet om toch ook een keer in het echt te zien, en uiteraard heb ik ook geprobeerd de perfecte foto te maken.

Was lees ik nu op nu.nl Ajax verloren??? Bloody Shame!!
Tot de volgende keer!

Chilling @ Chiang Mai, Diving @ Koh Tao

Jaja, daar is het tweede verslag vanuit Thailand. Het heeft de laatste weken erg veel geregend in Thailand en dit heeft geleid tot enkele grote overstromingen. Wij hebben hier niet veel van meegekregen, al stonden de straten in Chiang Mai wel blank. Wij hebben ons 6 dagen perfect vermaakt in Chaing Mai en zitten nu in het zuiden van Thailand op het eiland Koh Tau.

Even terug naar Chiang Mai. Vrijdagavond (15^e) kwamen rond een uur of 9 aan met de trein. Met de TukTuk zijn we naar Julie's Guesthouse gereden (natuurlijk eerst even flink onderhandelt over de prijs). De receptie was eigenlijk al gesloten, maar omdat we 's middags even hadden gebeld konden we nog terecht. Wat een oase van relaxtheid zeg! De sfeer gecreerd door de enthouisiaste medewerkers en alle relaxte backpackers was echt fantastisch. Deze lange reisdag hebben we dus lekker afgesloten in Julie's. De volgende dag een beetje uitgeslapen en een sightseeing-tourtje door de stad gedaan. Chiang Mai is de tweede stad van Thailand en daar hoort een uitgebreid aanbod voor touristen bij. Werkelijk waar op elke hoek van de straat kun je je kleding laten wassen, een jungle trektocht boeken, een motorbike of fiets huren of kleding kopen. Maar wij hadden geen backpackersbroek of een Thaise massage nodig, maar lenzen. Huh lenzen? Ja, Maurice had zijn lenzen in Weesp vergeten en dus gingen we op zoek naar nieuwe. Dat was geen probleem want het niveau van de gezondheidszorg ligt hier vrij hoog. Daarnaast natuurlijk een aantal grote tempels gezien. En drie keer raden wie we daar binnen zagen zitten...gouden glimmende Budha. 's Avonds zijn we met zo'n beetje alle mensen van Julie's naar de reaggae bar gegaan. Wat een top tent zeg, hele relaxte live muziek in een Bob Marley achtig sfeertje. In het begin stond er nog niemand op de dansvloer en toen dachten wij..ok, dan gaan wij toch op de dansvloer even los. Na een tijdje stond de hele dansvloer vol en zijn we tot in de late uurtjes doorgegaan met feesten.

De meeste mensen doen in Chiang Mai een Jungle trekking. Dit leek ons ook wel vet, maar omdat we in het National Park van Khao Yai al veel hadden gezien en hier ook heel veel andere dingen te doen zijn, hebben we besloten om in Chiang Mai wat adventure te gaan beleven. De zaterdagavond had zondagmorgen zijn sporen nagelaten en leverde ons een chilldagje op rondom Julie's. Een van de leuke dingen van dit guesthouse is het ontmoeten van andere reizigers en het slap ouwehoeren over van alles en nog wat. Vroeg ons bedje opgezocht omdat op maandag het raften in de planning stond. Dit was echt te gek. Alleen jammer dat er twee (wat minder sportieve) mensen uit Singapore met ons in het bootje zaten. We hbben een tocht van ongeveer anderhalf uur gemaakt over de Mae Tang river. Helaas hebben we hier geen foto's van, maar het uitzicht en de continue actie waren echt een grote adrenaline kick. Aangezien we niet echt een planning hadden voor de dinsdag zijn we 's avonds weer lekker uitgegaan. Dit was wederom geniaal. We begonnen in Julie's, om vervolgens wat cocktails te drinken in een omgebouwde TukTuk. Daarna zijn we met 11 man in een TukTuk naar de reaggae bar gegaan. De volgende dag was een dag der hersenscheten waarbij we lekker hebben rondgehangen in Chiang Mai en in Julie's. Beetje email checken en verhaaltje gemaakt voor onze vriendjes.

Woensdag zijn we weer de bergen ingegaan. Dit keer voor de Flight of the Gibbon. Dit is een groot netwerk van allerlei ziplines (kabelbaan) Lekker door de bomen heen gezweeft en genoten van het mooie uitzicht, de actie van het springen en hard langs de bomen roetsen. 's Middags dingen geregeld voor vertrek, spullen opgeruimd, was opgehaald, ‘s avonds gerelaxed @ Julie's. Bart nog even afscheid genomen van Eid en gaan slapen.

Donderdagochtend zijn we om 6 uur opgestaan voor een lange reisdag. Het plan was om van Chiang Mai naar Ko Tao te gaan (van noord naar zuid). Dit is een eiland in de Lower Southern Gulf voornamelijk bekend om de duikmogelijkheden en de mooie plaatjes van witte stranden. Onder Ko Tau liggen de eilanden Ko Pha-Ngan en Ko Samui. Waarbij de eerst genoemde vooral bekend staat om de full-moon party's. Er zijn in Thailand veel reismogelijkeden met bijbehorende prijsverschillen. Omdat we toch een groot stuk moesten overbruggen en wij geen zin hadden om meer dan 2 of 3 dagen bezig te zijn met reizen, hadden we bedacht om met het vliegtuig van Chaing Mai naar Bangkok te gaan en vanuit daar te vliegen naar Surat Thani om vervolgens de nachtboot te nemen naar Ko Tau. Het vliegen ging allemaal prima en rond een uur of 4 waren we op de haven van Surat Thani bij de boot. Deze nachtboot vertrok om 11 uur en zou dan vervolgens om 8 uur de volgende ochtend aankomen op Ko Tau. Op de haven zagen we de boot liggen en werd ons verteld dat we de tassen wel vast op de boot konden leggen. Allemaal geen probleem, gelijk even een ticket kopen en dan kan je vanavond mee. Het is niet ongebruikelijk dat deze boten worden leeggestolen en Maurice zag opeens een foto uit een eerder reisverslag voor zich, van eenzelfde boot met daaronder de tekst 'Boat from Hell'. Daarnaast zag het weer er niet al te best uit en dus hebben we toen besloten om te overnachten in Surat Thani en de volgende dag een andere (snellere) boot richting Koh Tau te gaan. Denk bij Surat Thani aan een HellHole afgeladen met Happy-end massages en malafide tour-operators. Verder dan 100 meter van ons hotel zijn we dan ook niet gekomen, dat kwam trouwens ook omdat we redelijk moe waren en de volgende dag weer vroeg uit de veren moesten.

De boot vanaf Surat Thani ging alledrie de eilanden af en eindigde in Koh Tao. Op de boot was het erg druk omdat er een fullmoon party zat aan te komen. Tijdens de reis waren we nog hard aan het twijfelen om misschien toch bij Koh Pha-Ngan af te stappen en de party mee te pakken. Het was echter zo'n gekkenhuis op de kade en daarbij opgeteld alle verhalen over fullmoonparty's...en dat samen met het idee om misschien toch eens op het budget te letten en om jezelf aan het oorspronkelijke plan te houden, deden ons besluiten om lekker naar Koh Tao te gaan.

Dat is namelijk een van de duikparadijzen op deze aarde. Maarja naar welke duikschool ga je dan. Eentje waar je met wienig mensen in een klasje zit en waar alles betrouwbaar is. Gelukkig is er dan een zekere H.Holtmanns te Amsterdam die Bart heeft voorzien van een aantal eerste klasse tips. Big Blue Diving werd dan ook onze keuze. 's Middags gelijk begonnen met anderhalf uur instructievideo. De volgende dag gevolgd met nog meer academics en de eerste oefeningen onder water. We zitten met z'n drieen in een groep die is genaamd Greek's Double Dutch Bulldog ;) Wat Bart eerder las op de blog van Han kon hij bijna niet geloven, maar het is dus echt waar...Op een tropisch eiland zitten, maar geen seconden op je handdoekje liggen en niks doen. We hebben vandaag onze laatste theorie gehad en het examen gedaan. Allebei hadden we een aardige score (100%) dus konden we vanmiddag gelijk beginnen met de eerste twee open water dives. Niet normaal, wat je allemaal ziet hier. Echt supermooi en totaal niet te vergelijken met bijvoorbeeld een Noordzee. Morgen doen we duik 3 en 4 en zijn we hopelijk geslaagd voor onze eerste deel, maar.....we willen meer. Waarschijnlijk gaan we dan ook door voor de Advanced cursus. Het plan voor daarna staat nog niet vast. Waarschijnlijk eerst nog even naar Ko Pha-Ngan en daarna of richting Cambodia, Laos en Vietnam of toch misschien Indonesië.....

Thanks voor alle leuke reacties en we houden jullie op de hoogte!

Foto's volgen later.....het internet is te traag hier en het is bedtijd, morgen 7 uur vertrekt de boot....

De eerste 11 dagen.....

Hello, daar is dan het eerste XL-blogbericht. Dan maar gelijk een lange samenvatting van de eerste 11 dagen van onze worldtrip. Denk wel dat de volgende iets korter gaat worden. Maar respect voor degene die dit kunnen uitlezen. Anders kun je natuurlijk ook gewoon de foto's checken. In het kort: De eerste dagen HongKong waren indrukwekkend, Bangkok was shocking, Ayutthaya al iets rusiter en de jungle bij Pak Chong was super. En we zijn allebei nog diarree&SOA vrij (afkloppen). Nu richting Chiang Mai waar we een aantal daagjes blijven om vervolgens naar het zuiden te vliegen.

Onderstaand hebben we geprobeerd zo kort mogelijk alles op te schrijven, maar dat is niet helemaal gelukt. Eerst HongKong dat geschreven is door Bart na een lange avond in HK, dus later aangevuld door Maurice. De rest moet als het goed is iets makkelijker te lezen zijn!

HongKong

Het is hier nu woensdagavond (6okt), ongeveer 1 uur 's nachts. We hebben nu de eerste volle dag HongKong meegemaakt en dat was een groot plezier. We zijn maandagmiddag 2 uur Nederlandse tijd vertrokken en na 11 uur vliegen om ongeveer 1 uur 's nachts in hongkong geland. Bart kon geen geld pinnen, insufficient funds gaf de automaat aan. Klein ongelukje met internetbankieren. Lokale tijd was het daar rond 7 uur, dus eerst ff ontijtje op het vliegveld. Daar een of andere rare soep besteld samen met een paar lokale lekkernijen. Toen hebben we de bus gepakt naar HongKong. We moesten naar Kowloon City. Een gozer op straat wilde ons wel helpen en wees ons de weg naar links, z'n hand wees echter naar rechts. De vraag voor ons was dus bedoelde hij nou rechts of links. Uiteindelijk hebben wij dus maar zijn handgebaar gevolgd en zijn naar rechts gegaan terwijl hij links had gezegd. Met de bus die kant opgegaan en na ongeveer een half uurtje lopen kwamen we aan bij ons hotel.

Eerlijk gezegd is dit nou niet het eerste de beste backpackerhotel, een rainte kamer met zicht op het mooie oud vliegveld. Aaridg in de luze gedompeld dachten we dat we maar beter niet konden gaan slapen en maar beter naar het centrummetje konden gaan. Goede keuze. Maarja in het centrum was er natuurlijk ook bier aanwezig. We hebben de bus gepakt naar het centrum en vanaf daar zijn we naar boven gelopen. Vooral de grote shoppingmalls en de overvolle straten laten een grote indruk achter. Overdag hebben we lekker gestrompeld over de overvolle boulevards tussen de grote mensenmassa's door. Echt superveel mensen en die stonden wel ff raar te kijken toen wij ons eigen gemaakte broodje salami stonden klaar te maken op de stoep. Nog ff een koffiebar gepakt in een van de grotere shoppingmalls en daarna lekker rondgelopen in de hele stad. We zochten naar bus 1a of 9 want die hadden we op de heen weg gehad. Maarja die idioten rijden hier natuurlijk allemaal links. Dus de bus die wij zochten stond niet helemaal op zijn plekje. Na lang zoeken toch maar besloten om bij de Maccie te eten en de taxi naar huis te nemen. Uiteraard wist de chaffeur de weg niet, dus dat duurde lekker lang. Uiteindelijk toch bij het hotellejte aanegekomen en daar lekker genoten van onze nachtrust. Dat was wel nodig ook, NL-tijd gingen we misschien rond 8 uur slapen, maar na zo'n lange dag in HK was dat niet meer dan verdiend. Uiteindelijk hebben we 16 uur geslapen en werden we de volgende dag rond 12 uur wakker in het hotel.

Opgestaan en toen dachten we wel dat het een mooie tijd was om te gaan ontijten. Heerlijk ommeletje gegeten met een koffie en een french sandwich voor een paar HKDollars. Daarna de bus gepakt richting het station en daar zijn me we met de boot naar het HK Island gegaan. Lekker de stairways naar boven gepakt om in het SOHO distict terecht te komen. Allemaal vette antique troep en veel barretjes, dat was aan de andere kant wel anders daar moesten we alle moeite doen om een biertje te vinden. Overal op de straatjes was wel een barretje om een klein biertje te drinken. Lekker rondgelopen en met de roltrappen naar boven gegaan om bij de Subways uit te stappen voor een lekker broodje. Wel grappig om te zien dat de Subways hier precies hetzeflde is als in NL. Lekker biertje gedaan op Hollywoodroad en daarna gegeten bij een soort van fastfoodketen met rijst, noodles etc. Na daar gegeten te hebben, zijn we vertrokken richting de vele bars en daar een aantal lekkere biertjes gedaan. Carlsbergjes, Heinekenetjes, lekker chinees bier. Daarna nog een paar andere backpackers ontmoet en grappen uitgewisseld over Duitsers en Joden. Altijd makkelijk om dat soort grappen te maken. Vervolgens 500 meter nog een klein afzakkertje gedaan. Het is nu kwart voor 1 dus weer tbedtijd, morgen weer vroeg op voor de laatste dag hongkong en dan gaan we crazy, i heb er zin in, je weet vandaag is de dag. Banaan is chagrijnig wakker geworden.... 10:30.

Laatste dag in zeer korte samenvatting. De hele dag @ HongKong Island geweest. Naar de 55^e verdieping van het international financial centre geweest, door een groot park gelopen, treintje naar The Peak genomen (zie eerdere foto's in het Hong Kong album)daar genoten van het uitzicht. 's Avonds nog gegeten op een Night market en ohja we gingen onze tickets nog uitprinten. Wij de metro genomen, maar bij het verkeerde station uitgestapt. Uiteindelijk dus nog weer een paar klikken gelopen en de internetzaak met printer gevonden. Alleen toen was de printer natuurlijk buiten werking...wat blijkt na 5 minuten. Kabeltje niet aangesloten haha.

Bangkok

Vrijdag (8^e) zijn we om 11 uur heelhuids aangekomen in Bangkok. We moesten nog een klein sprintje trekken om het vliegtuig te halen, aangezien we net iets te uitgebreid hadden ontbeten op het vliegveld. Tien minuutjes voor vertrek zaten we gelukkig in het vliegtuig en uiteindelijk zonder problemen gevlogen en geland. We hadden geen ticket uit Thailand en op internet hadden we gelezen dat een visum dan wel eens een probleem kon zijn. Bij de paspoortcontrole bleek dat echter totaal geen probleem en kregen we zonder blikken of blozen een visum voor 30 dagen. We stonden dus binnen 10 minuten weer buiten. Lekker warm! pfff

Vervolgens zijn we met de taxi naar ons hotel gegaan en hebben daar even de spullen neergezet. Beneden aan de balie werden we meteen belaagd door een vrouwtje dat ons alles over Thailand en Bangkok kon vertellen. Vervolgens stond er gelijk een tuktuk klaar. De tuk tuk bestuurder was nogal aanhoudend, hij reed in de achteruit met ons mee over de straat en riep van alles. Na een goede 250 meter was de boodschap hem echter toch wel duidelijk en reed hij verder. Ik denk dat wij ons uiterlijk niet zo mee hebben hier. Iedereeen wil ons wel wat aanbieden. Een klein stukje over de Khao San Road levert ongeveer 120 maatpakken en 80 tuktuk ritten aanbiedingen op. Uiteindelijk zijn we ergens op een terrasje het eerste biertje in Bangkok gaan nuttigen en is gaan nadenken over de route die we in Thailand willen gaan aanhouden. We hebben eigenlijk de hele avond op de Khao San Road gechillt en om 2 uur 's nachts besloten om helemaal fris nog een paar mensen te bellen via Skype. Het opladen van het beltegoed duurde net even iets langer dan normaal.

Zaterdagochtend beetje uitgeslapen de grote stad gaan verkennen, een aantal mooie tempels gezien, treinkaartjes gehaald voor de volgende treinreis. En 's middags in een bootje gestapt en ons lekker laten rondvaren door half Bangkok. Was wel tof om dat allemaal vanaf het water te bekijken.

Het is vandaag zondag 10 oktober, vanochtend werden we beiden met een flink katertje wakker. Gisternacht zijn we tot een uur of 5 uitgeweest op Khao San Road. Het was de bedoeling om 12 uur uit te checken, maar aangezien we om half 12 pas wakker werden waren we ietsje later. Na de tassen achter gelaten te hebben in het hotel zijn we op zoek gegaan naar een ontbijtje. Toen we buiten kwamen waren er opeens allemaal mensen in rode shirts met de tekst 'Truth today' erop. Op alle hoeken van de straat stonden minimaal 10 politiemannen met dikke revolvers. We waren enigzins geintimideerd. We konden echter de verleiding niet weerstaan toch even naar het epicentrum van deze samenkomst te lopen (nabij het Democracy monument). De politieke situatie is de laatste jaren niet erg stabiel en dat leidt zo nu en dan tot grootse protesten. Op internet hebben we even goed gekeken waar het nu precies om gaat. Daar zagen we in ieder geval genoeg aanknopingspunten om te beslissen dat wellicht beter was om ons niet in deze drukte te begeven. Een tijd geleden hebben de roodhemden heel Bangkok afgebroken na een opstand als dit. Gelukkig verloopt het vandaag een stuk vreedzamer.

Vervolgens zijn we even een tempel ingelopen, erg mooi allemaal maar met 35 graden en zonnetje ben je er snel klaar mee. We zijn na het tempelbezoekje even op pad gegaan naar wat te drinken bij voorkeur een plek met winter (airco). Uiteindelijk beland in een Indisch tentje, waar we een fles water een fanta en een bord curry hebben gekocht voor 120 baht (ongeveer 3 euro) niet slecht dus. In de curry zat echter koriander en als Maurice ergens een hekel aan heeft is het koriander. Zodoende heeft hij er vrijwel niks van gegeten. Beetje jammer. Vervolgens zijn we terug naar het hotel gegaan. De kater viel iets zwaarder dan verwacht en dus besloten we om ff lekker te relaxen met de Lonely Planet en het laptopje erbij en zo gewacht tot ons vertrek met de trein van Bangkok naar Ayutthaya, een treinritje van 1,5 uur ofzo waar we ongeveer 5 euro voor betaald hebben. 2^E klas met airco. Ik denk dat de derde klas iets van 60 cent kost, maarja soms heb je een beetje luxe nodig. Rond een uur of 10 kwamen we aan bij het Ayutthaya Place Youth Hostel. We waren er stellig van overtuigd dat onze TukTuk-driver verkeerd was gereden, maar het bleek allemaal toch te kloppen. Een heel grappig hostel met maar iets van 6 kamers, en met een zeer relaxte medewerker. Er werd ons gewezen waar de koelkast stond en daar konden we gewoon een paar biertjes pakken.

Voor de maandag (11okt) hadden we bedacht om de oude tempels van Ayutthaya eens te gaan bekijken. Historisch gezien een interessante plek, maar wij vonden het allemaal wel een beetje vergane glorie. En uiteraard waren Klont & Klont om 12 uur 's middags vertrokken om tot 4 uur 's middags op het heetst van de dag te gaan paraderen door de stad. Veel gezien, veel gelopen maar helemaal kapot van de hitte. Vooral Maurice had enkele zweet-attacks. Op het terraas bij Tony's Place kwamen we een Nederlandse dinges tegen, daarmee hebben we nog geprobeerd een boottochtje te maken. De gasten van de boot dachten echter weer de hoofdprijs te kunnen innen en eigenlijk hadden we ook meer zin om door te gaan met waar we vanaf 4 uur mee bezig waren, bier drinken. Dat is aardig gelukt, op meerdere terrassen geweest en toen waren opeens alle taxi's en tuktuks weg. Als je ze nodig hebt....Uiteindelijk twee moterbikes aangehouden en gevraagd of ze ons even bij ons hostel wilden droppen. Tegen een kleine vergoeding was dat uiteraard geen probleem. Op een gegeven moment hadden we het idee dat we net even verkeerd reden en omdat het bij nader inzien wellicht toch niet zo'n verstandig plan was, hebben we gevraagd of ze ons wilden afzetten op het punt waar we toen stil stonden. Geen probleem, wij dachten we gaan wel ff lopen, het hotel kan nooit ver weg zijn. We liepen de goede kant op, maar toen stonden daar opeens een paar hondjes te blaffen/janken/krijzen. Aangezien het hier stikt van de honden en ze er allemaal een beetje uitgehongerd en niet te hygienisch uitzien dachten we maar de andere kant op te lopen. In de Lonely Planet hadden we immers al de waarschuwing voor groepen straathonden gelezen. Na een stukje gelopen te hebben, zagen we daar echter exact hetzelfde. Nog een groep met die teringbeesten. Vervolgens kwamen beide groepen honden op ons aflopen en werden we toch een klein beetje zenuwachtig. We konden alleen maar bedenken hoe we zo snel mogelijk op de bus die naast ons geparkeerd stond konden klimmen. We hadden echt geen zin om die honden te passeren dus hebben we geprobeerd alle passerende auto's, scooters etc. aan te houden. Uiteindelijk met z'n 2en achterop bij een brommer en veilig gaan slapen.

Farang

Dinsdag 's ochtends hadden we de wekker aanstaan zodat we nog gebruik konden maken van het ontbijt. Toen de wekker echter ging, hadden we allebei niet echt de behoefte om op te staan. Uiteindelijk stonden we rond 11 uur beneden, maar dat was geen probleem allemaal. Er ging iemand de keuken in om eitjes te bakken en we konden een lekker bakje koffie nemen. Rond 1 uur vertrokken met de trein van Ayutthaya naar Pak Chong. Dit was een ritje van zo'n 2,5uur en we dachten dat het wel eens leuk kon zijn om gewoon een derde klas trein te nemen. Dat is dus een trein waar de hele Thaise bevolking mee gaat. We hebben ons allebei kostelijk vermaakt met de mensen die een beetje naar ons zaten te kijken en alle verkopers die de trein door kwamen lopen met allerlei producten. We zagen echt dingen die we nog nooit eerder hadden gezien. Op een gegeven moment kreeg Bart een stukje Farang aangeboden van iemand die tegenover ons zat. Dit is een soort van grote appel/meloen die hier gezoet gegeten wordt. Eigenlijk was dit best lekker en dus besloten om een Farang te kopen. De verkoper begon van alles te schreeuwen en de hele coupe was aan het meegenieten. Wat is nu de grap....Farang is de naam van het fruit, maar is ook de naam die Thaise mensen aan blanken geven. Tja, en als dan een blanke een farang besteld in een trein met alleen maar Thai! Op het station werden we al opgewacht door de mensen van het GreenLeafe Guesthouse. Dit hostel hadden we uitgezocht omdat het vrij goedkoop was en omdat ze leuke tours door het grootste en oudste Nationale park van Thailand (Khao Yai) organiseren. Lekker gechillt en 's avonds een paar Changetjes gedronken.

De volgende ochtend was het weer vroeg opstaan omdat we vandaag de jungle in zouden gaan. Om 8 uur vertrokken we met een groep van 8 deelnemers en 2 guides naar het park. We zaten met z'n allen in een grote pick-up truck en toen begon de grote zoektocht naar wilde dieren. We reden eerst richting een soort van bezoekerscentrum met ondertussen Phuma (onze guide) op de laadklep. Die gozer heeft zich al zo'n 8 jaar bekeerd tot het Jungle leven en ziet werkelijk waar bijna alle dieren. Soms sprong hij dus van de auto, wij allemaal snel naar buiten en dan checken of jij het dier ook kan zien. Na een klein uurtje in de auto werd het tijd voor het echte werk. Weg auto, speciale been beschermers (tegen bloedzuigers) aan en de jungle in. Dit was echt supervet! Om de dieren niet af te schrikken liepen we in een lange rij bijna geruisloos door de jungle. Je hoort continu geluiden maar gaat toch vooral af op de bewegingen van Phuma. Na een tijdje hadden we al de eerste slang te pakken, een Green Pit viper. Daarna nog o.a. een grote schorpioen gespot, Maurice vond het alleen iets minder dat onze grote jungle vriend dit leuke beestje bij hem op de borst plaatste. Daarna nog een wat meer giftige Indonesian Pit Viper gezien en allerlei apen en een paar Hornbills (zie de zelfgeschoten jungle picca's). De tour was supergoed geregeld en zelfs de regen was gepland in de periode dat wij binnen zaten te lunchen. Later in de middag zijn we naar de Haew Suwat Waterfall gegaan en daarna begon de grote zoektocht naar wilde olifanten. Op een gegeven moment duurde het net allemaal iets te lang en kreeg Bart een lekkere energieboost, dus dat betekent handjes klappen, liedjes zingen. We waren met 1 Thai, 2 Duitse chicks, 3 Nederlanders en 2 Amerikanen dus dat was best grappig alleen jammer dat Bart alleen de eerste 3 zinnen van elk liedje kent. Op zich waren we met een indentificeerbare groep, 2 Nederlandse jongens en 2 Duistse chicks op reis, 1 Nederlandse jongen op reis (die trouwens wel met een Thai neukt), een Amerikaan die bij z'n oom op bezoek was en een lekker klein Thais jongentje dat een beetje bij de twee Amerikanen hing. 's Avonds hebben we in ieder geval genoeg mogelijkheden bedacht. Net voor de uitgang van het park gebeurde het dan toch nog.....een olifant. Oké was wel cool, maar wij zaten meer aan de andere olifantjes (Chang bier!!) en wat lekker warm Thais voedsel te denken. Met de Duiste dames, the other Dutch guy en onze guide Phuma hebben we daarna een supergezellige avond gehad.

Donderdag dus een beetje uitgeslapen, want tja het was gezellig gisteravond. Bij het guesthouse hadden ze ook nog een andere, iets kortere tour. Maar het probleem was dat de tour alleen doorgaat bij een deelname van 3 of meer personen. Gelukkig kwamen er rond 1 uur twee dames uit Nieuw-Zeeland aan. Deze even proffesioneel ingepalmd en dus konden we om 3 uur met de kleine middag tour mee. Dit was wederom een supervette tour. Eerst in een natuurlijke bron een rondje gezwommen, super helder water en het was na al die steden en het gereis wel heerlijk om een keer een echte duik te nemen. Onderweg nog o.a. de witte versie van de Whip snake gezien en even vastgehouden. Daarna naar een Bat cave gereden. Dit is vrij vertaald een grot helemaal vol met vleermuizen, spinnen, slangen en andere kleine beesten. Cool!! We hebben een paar leuke foto's gemaakt voor de moeders en zusters. De Scorpion Spider begon op een gegeven moment wel een beetje erg te kriebelen ;) Daarna hebben we nog een longlegged centipede gezien, gelukkig stelde de gids ons gerust met de gedachte dat er geen king cobra slang in deze grot aanwezig kon zijn, omdat dit beeste giftiger was en zodoende ook de cobra op afstand houdt. De afsluiter van deze tour was nog een vleermuizenspot, maar dan een afgesloten spot boven op een berg. Rond 6 uur vliegen alle vleermuizen in een grote zwerm uit deze cave. Ongeveer een uur lang vliegen ze met z'n allen uit op zoek naar voedsel (totaal ongeveer 2miljoen stuks). Na deze tour relaxed gegeten, wat foto's uitgewisseld met de NZ-dames, want Klont & Klont waren zo slim om allebei het fototoestel op te laden..NOT. Na een paar Changetjes gaan pitten, op de naar de rug gevormde bedjes.

Vrijdagochtend om 05:55 ging de wekker. Snel de spullen gepakt en ontbijtje met toast en koffie genomen. Daarna werden we door de chaffeur van het guesthouse naar het busstation van Pak Chong gebracht om daar de bus te nemen naar Lop Buri. We hadden een treinticket gekocht van Lop Buri naar Chiang Mai, een erg lange zit maar omdat Klont & Klont pas een dag van te voren bedachten om met de trein te gaan en geen rekening hadden gehouden met de weekenddrukte was een lange dagtrein het enige alternatief. Uiteindelijk vertrokken we om kwart voor 11 's ochtends en kwamen we om 21:00 aan. Zo'n lange rit overdag betekent echter wel dat je eindelijk een keer met je blog aan de slag kunt en ook de Lonely Planet een beetje kunt bestuderen. Wel handig om van te voren is een keer iets te lezen, in plaats van achteraf. We zitten nu bij ons nieuwe hostel. Superchill...

Gelukt om dit helemaal te lezen? Knap het zijn 3310 woorden.

Aangekomen in Bangkok

Hello allemaal,

Daar is het eerste echte berichtje dan. Vanmorgen zijn we rond 11 uur lokale tijd aangekomen in Bangkok. We zijn vanmorgen om 6 uur opgestaan en hebben de bus vanaf ons hotel naar het vliegveld in HongKong genomen. We hadden vooraf een heel mooi plan bedacht, we wisten precies op welke bus we stonden te wachten en hadden alles ruim uitgedacht. Die ruimte bleek op het vlegveld toch allemaal een beetje krap. Toch besloten we om nog even uitgebreid te gaan ontbijten...shit nog 10 minuten en dan vertrekt het vliegtuig :) Keihard gerend naar de gate en uiteindelijk nog net op tijd om het vliegtuig te halen. We zitten nu lekker op de backpackerstreet van Bangkok met een klein biertje. Dustin die Chang was een goede tip. Helaas ben ik (Bart) zo slim geweest om het hele reisverslag vandaag van de computer te verwijderen. Dit is dus een zeer beperkte versie van het hele verhaal. Bij deze beloven we alvast dat er binnenkort meer komt. Echter vandaag nog een beperkt bericht. We hebben in ieder geval al superveel meegemaakt en zelfs geleerd. Iets van: wijk niet van je originele plan af en vertrouw niemand ;) ahhaha

Bedankt in ieder geval voor de vele reacties, en dus binnenkort meer verhalen (o.a. van HongKong en Thailand) en foto's...We gaan zondag richting het noorden van Thailand en proberen jullie op de hoogte te houden.

Bye Bana & Cone