Zo dat is lang geleden! Eeuhm ja inderdaad :( Ongeveer anderhalve maand geleden werd de laatste blog gepost. Dus het is weer tijd voor een verse blog met daarin veel van onze activiteiten van de laatste tijd. Zoals de titel al zegt zijn we gedurende deze tijd in drie landen geweest en als je een woord moet verzinnen om deze drie landen samen te vatten, dan is dat: AWESOME!!

Om deze blog te beginnen eerst een kleine notie over ons reisschema. ALS we hadden vastgehouden aan ons originele schema waren we een dikke week geleden aangekomen in Japan. Gelukkig hebben we echter besloten om niet drie weken naar Japan te gaan, maar een maand naar Australie. Daarnaast zijn we twee dagen voor de aardbeving in Christchurch Nieuw Zeeland uitgevlogen. Dus don't worry, wij zijn safe. Om het maar een beetje gemakkelijk te houden komen in het onderstaande onze highlights op chronologische volgorde langs. Als het een beetje te lang voor je is....lees onderstaande verhalen gewoon in drie keer ;)

Nieuw Zeeland (Zuidereiland)

Aangezien we op het Noordereiland een aantal dingen hadden gemist, besloten we al snel om voor het Zuidereiland een echte planning te maken (klinkt eng, he). In de eerste paar dagen hadden we al een aantal highlights bepaald die we zeker niet wilde gaan missen, wat resulteerde in een mooie planning. Eigenlijk een soort rondje eiland waarin wij zijn begonnen bij bij Picton, doorgereden zijn naar het Abel Tasman National Park, nog een klein stukje noorderlijker (Takaka Hill & Pupu Springs) en dan via de westkust naar beneden om vervolgens via de onderkant (zuidkust ;)) van het land naar Dunedin te rijden en als laatste stop Christchurch mee te pakken. Het rijden zelf was leuk omdat het landschap altijd prachtig mooi is en de hele tijd veranderd, maar daarnaast waren alle bezienswaardigheden hier echt super. Richting de Franz Josef Glacier kwamen we talloze '101 must-do's for Kiwi's' tegen zoals vuurtorens, uitkijkpunten waar je allerlei zeehonden en vogels kunt checken, Hokitika Beach (waar de mist en het aangespoelde strandhout een aantal fraaie foto's hebben opgeleverd) en de Pancake Rocks (een formatie rotsen die door weer, wind en water is veranderd in een stapel pannenkoeken).

De Franz Josef Glacier is een grote massa ijs die makkelijk toegangelijk is. Bewapend met wandelschoenen/sokken/regenjas en crampons zijn we de ijsmassa opgelopen. Het leek vanaf het beginpunt allemaal heel klein, maar de bergen waren in werkelijkheid 3200 meter hoog en de ijsschotsen waren van dichterbij ook een stuk indrukwekkender. Wij vonden het echt prachtig en liepen zoals gewoonlijk weer vooraan in de groep, want het kon ons allemaal niet snel genoeg. Door de ijsschotsen heen lopen was echt een vette ervaring, met korte broek en zo af en toe een zacht warm windje langs de benen was het best goed uit te houden. Na de tocht waren we flink kapot maar het vooruitzicht van de Glacier Hot Pools deed ons erg goed.

Daarna zijn we via Wanaka naar Queenstown gereden. Dit is het adventure capital van de wereld en wij hadden er al een beetje aan gedacht om te gaan bungyjumpen. Eerst kwamen we langs de originele bungy-spot waar een of andere gek in ‘88 is begonnen met springen. Hier hebben we even staan kijken en vervolgens besloten om de 134 meter hoge Nevis Bungy te gaan doen. Om deze angstaanjagende gedachte (dat we morgenochtend om 10 uur moesten gaan springen) te verzachten zijn we zodra we zijn aangekomen in de stad begonnen met bier drinken. We hadden de volgende ochtend heel veel foto's (dat hebben we normaal nou nooit) en we hadden een vage herrinering waar de vriendelijke doch rechtvaardige portier in voor kwam. De volgende dag rond 10 uur zagen we de afgrond voor het eerst. Dat zag er allemaal vrij bizar uit en nu werd het toch wel een beetje spannend. Na in het pakje te zijn gehezen, zijn we met een kabelbaantje naar het springstation gegaan en daar klaargemaakt om te springen. Het ging allemaal supersnel en door de halve roes was het toch wel een stuk minder zwaar om te springen dan gedacht. Eerst Maurice en daarna sprong ik. Wat een gevoel zeg, de eerste seconden waarin je beseft dat je naar beneden valt en daarna de swing back. Het moment dat je voor de eerste keer naar boven vliegt. Heel raar en heel snel voorbij. Maar wel echt supervet. Daarna teruggereden en onszelf beloond met een lunch bij de Mac. ‘s avonds weer helemaal los gegaan in het levendige Queenstown!

En ja, wat is dan de volgende must do? Volgens vele het mooiste plekje ter wereld: Milford Sound. Helaas was het slecht weer, het regende redelijk maar het grootste probleem was de laaghangende mist in het gebied. Eenmaal aangekomen in de Milford Sound was het een en al ellende. Regen gecombineerd met mist zorgde ervoor dat wij niet veel konden zien. Al snel besloten we dan ook om geen boottocht te nemen en door te rijden. Dit in tegenstelling tot de vele mensen die blijkbaar een schijnbare 'mistvision' hadden en wel dachten wat te kunnen zien tijdens een rondvaart. Dat doorrijden is zeker gelukt, via de Southern Scenic Route zijn we de hele zuidkust afgereden richting Owaka om daar te overnachten bij een mooie DOC Campsite.

Via allerlei kleine stopjes met dingen als Jack's Blowhole, een paar tracks, historische railway tunnels en het Nugget Point kwamen we vervolgens aan in Dunedin. Een grote studentenstad (altijd goed!) waar het hoogtepunt voor ons de Speight's Brewery Tour was. Na de rondleiding mocht je een kwartier lang zelf je biertjes tappen en opdrinken. Maurice en ik hebben dat natuurlijk uiterst serieus opgepakt en na een kwartiertje tijd hadden we dan ook al aardig wat bier op. Vervolgens verplaatst van de brouwerij naar het naastgelegen proeflokaal/cafe. Waar we door zijn gegaan tot een uur of 10 (later hebben we niet gehaald) met een koppel uit Australie. En omdat wij arme backpackers waren, hebben we vrijwel de hele avond gratis gedronken. NICE! Daarna hebben we nog de Otago Peninsula gedaan en zijn we richting Middlemarch gereden, waar we een mountainbike hebben gehuurd om een gedeelte van de Otago Central Rail Trail te gaan ontdekken. Dit is een mountainbike-trail/wandelpad gecreeerd nadat de oorsponkelijke treinrails is opgeheven. Door een prachtig landschap met allerlei tunnels en brugggen.

Vervolgens zijn we via de Banks Peninsula naar Christchurch gegaan waar we een paar leuke avonden hebben gehad. Wel heel bizar om de beelden te zien van de ingestorte gebouwen, als je weet dat je daar zelf 2 dagen daarvoor hebt rondgelopen.

Gedurende ons verblijf in NZ hebben we een aantal keer op een zogenaamd Holiday Park gestaan, waar je gewoon betaalt en alle faciliteiten hebt. Soms is het toch wel lekker om een keer te douchen en je kleding te wassen. Daarnaast hebben we vaak aan 'free-camping' gedaan. Je camper ergens op een afgelegen plekje of bij een DOC Campsite (een campsite nabij of in een natuurpark) gestaan. Meestal was dit best goed te doen, maar het toilet bij de DOC campsite langs de highway 6 was er niet zomaar een. Dit was het meest verschrikkelijke die je je maar kan voorstellen. Een gat in de grond waar gemiddeld zo'n 500 keer per dag in wordt gezeken. Resultaat: een zure lucht die langzaam je keel en neusholtes intrekt en verschrikkelijk stinkt. Zodra de zon dan ook onder was werd het eerste na beste bosje opgezocht...

Fiji

Soms heb je ergens hoge verwachtingen van. En meestal komen die verwachtingen niet uit, maar heel soms komen al deze hoge verwachtingen uit...dat is Fiji. Voor de Fiji eilanden hadden we een trip geboekt waarbij we langs diverse eilanden van de Yasawa en de Mamanuca eilandengroepen gingen. Een grote boot gaat langs alle eilanden waar vervolgens allerlei kleine bootjes op af komen om naar de diverse resorts te gaan.

De eerste avond hebben we doorgebracht op Nadi met een Nederlands stelletje, helaas was het een beetje te gezellig en gingen we pas om 4 uur slapen terwijl we de volgende ochtend om kwart voor 7 klaar moesten staan voor de bus/boot. Tijdens de boottocht richting Coral View hebben wij dus voornamelijk liggen slapen terwijl de rest van de mensen buiten lag te kotsen. Het was nogal heftig weer en dat konden de meeste mensen niet goed aan.

Op Coral View zijn eigenlijk gelijk in contact gekomen met drie Engelse meiden en twee gasten uit Zwitserland. Met deze groep en een aantal 'aanhangsels' (lees: een hele irritante Duitser) hebben we de eerste twee dagen doorgebracht. Het woord van deze twee dagen was RUMPARTY!! oewwwoehoeee! Na deze twee dagen wilde niemand meer iets weten van de Bounty rum, totdat bleek dat de Engelse meiden en wij weer naar hetzelfde eiland gingen. Ook op dit eiland (Korovou) werden weer met een dans en veel plezier onthaald en ‘s avonds natuurlijk weer Rumparty!

Vervolgens zijn we nog naar de eilanden Kuata en Bounty gegaan. Aangezien wij niet echt van het strandliggen zijn, hebben we veel activiteiten ondernomen. We zijn twee keer gaan vissen op de originele manier, hebben met veel mensen van alle leeftijden gebabbeld, zijn gaan duiken, zijn naar een onderwatergrot geweest en hebben een snorkeling/shark feeding trip gedaan. Daarnaast hebben we de lokale cava gedronken en veel gelachen met alle Bula-boys. Al met al was het zeer geslaagd.

Australië

Orgineel was het plan om niet naar Australië te gaan, maar naar Japan. Maar als je al zo dicht in de buurt bent, dan kun je Australië eigenlijk niet skippen. Helemaal niet als je de foto's van anderen hebt gezien. Van Fiji zijn we daarom naar Melbourne gevlogen en daar hebben we de eerste twee dagen in een hostel gezeten. En dan spreek je af met bekenden op het centraal station van Melbourne...Dat is toch wel heel vreemd als je dan opeens Dustin & Alicia voorbij ziet lopen (voor de mensen die deze twee niet kennen, Alicia is de zus van Maurice en Dustin haar vriend, maar zijn tevens matties). Samen hebben we de eerste dag lekker rondgewandeld in Melbourne en vervolgens zijn we gaan borrelen in het levendige St. Kilda. Uiteindelijk zijn we geeindigd in de X-Base waar we helemaal los zijn gegaan. Tijdens deze avond hebben mijn danskunsten zelfs een gratis overnachting in Sydney opgeleverd....

De volgende dag hebben we onze campers opgehaald en zijn we gestart met onze trip van Melbourne richting Brisbane. Tenminste we zijn gestart met de Great Ocean Road (dat ligt niet helemaal op de logische route, maar is iets wat je niet kunt missen) Deze weg door het heuvellandschap langs de kust was heel leuk om te rijden, maar het weer was niet fantastisch. Toch waren alle coole rotsformaties aardig om te zien. Daarna zijn we doorgereden naar het Wilsons Promotory National Park waar we onze eerste ontmoeting hebben gehad met 'the Australian wilflife'. Dustin zag daar prompt een Wombat in het park de grond omspitten. Gelukkig hebben we bij aankomst in Australie besloten om een communicatiesysteem (in de vorm van twee walkie-talkie's) aan te schaffen, waardoor we gelijk konden communiceren en stoppen. Vervolgens zagen we nog wat kangeroes en emoes. Op het park werden vervolgens nog wat papegaaitjes gespot, dus we waren helemaal blij. In het park een hele coole track gedaan en lekker op het strand gelegen.

Vervolgens zijn we naar boven gereden via de oostkust. Veel gereden met zo af en toe een stopje om te zwemmen en te eten. Zo lagen we op een gegeven moment op het strand en kwam er een man langs met een metaaldetector, wat bleek...Deze man was ooit Nederlander en heeft vroeger van z'n ouders Boeren-Nederlands geleerd en is op z'n derde naar Australië gegaan. Wat een conversatie zeg. Het woord 'benne' is weer helemaal terug van weggeweest. Daarna hebben we in Jervis Bay genoten van wat ze zeggen het witste strand ter wereld (maarja, wie bepaalt dat?) Op het strand hebben we een mooie fotoshoot gehouden. Dustin heeft vele Facebook picca's erbij en de rest is ook lekker gefotografeerd op het witte strand. En Dustin & Maurice zagen zelfs een dolfijntje voorbij springen. 's avonds was het plan om nog even het stadje in te gaan, maar om 10 uur was alles gesloten. Kleine tegenvaller..Daarna zijn we naar de Blue Mountains gegaan. Wow, dat is mooi zeg! Onbeschrijvelijke vergezichten met watervallen, en blauwe bergen (de oliedampen van de eucaliptis-bomen veroorzaken een lichte blauwe gloed over de bergen).

Volgende stop: Sydney. Wat een stad zeg. Omdat we eingelijk maar een maandje hebben (wat veel te kort is voor deze afstand en dit land) hadden we ingepland om maar 1 dagje naar Sydney te gaan. Eerst een avondje stappen en daarna een overvolle touristendag, waarin we begonnen zijn met een wandeltocht door de stad en alle highlights (Opera house, Harbour Bridge, boottochtje, en ga zo maar door) hebben gezien. De dag eindigde op het bekendste strand van Ozzy: Bondi Beach. Daar de lekkerste hamburger ter wereld gegeten en nog een aantal drankjes gedaan.

Na Sydney zijn we doorgereden naar Taree. Huh Taree? Waarom zou je daar ooit stoppen? Lang verhaal maar Maurice en ik hebben een Chris & Maree ontmoet tijdens onze trip langs de Fiji eilanden. Deze mensen zijn het toppunt van gezeligheid. Maree is een sociaal dier dat zich in je vastbijt en niet loslaat. Op Fiji hebben we lang op het terras gezeten en vervolgens hebben ze ons uitgenodigd voor een verblijf in hun huis (lees: superdikke villa omringd door een land van 40 hectare land). Omdat dit ons wel een leuk idee leek, zijn we ook daadwerkelijk langs gegaan. Maree is zo'n lieve vrouw die werkelijk waar alles voor ons regelde. Ze heeft onze was gedaan, heerlijk voor ons gekookt en de avonden waren supergezellig. Maurice en ik besloten dan ook al snel om een dag extra te blijven. We zijn als twee kids achterin de BMW gezet en zijn rondgetourd langs een wildlife-park en vervolgens langs een mooie lookout en een paar leuke pubs geweest.

Na Taree zijn we doorgegaan naar Byron Bay. Paradijs! Hier kwam eigenlijk alles van Austalië bij elkaar. Een fantastisch strand, een zeer levendig backpackers leven, de beste campsite ever, een te relaxte sfeer en een overvloed aan prachtige vrouwen. Eigenlijk maakte het niet uit waar je keek. We zijn hier drie dagen gebleven en zijn ontmaagd qua surfen (beetje rare zin misschien, na de vorige zin). We hebben lessen genomen en inmiddels gaat het al aardig. Maurice heeft zelfs een Baywatch-actie gezet. Drie touristen waren door de stroming meegesleurd en Maurice heeft ze met z'n surfbord gered.

Na Byron zijn we doorgereden naar het Lamington National Park. Dit is een geniaal regenwoud waar we een aantal tracks hebben gedaan. Helaas ging Alicia niet mee, een grote angst voor slangen liet Alicia besluiten in het campervannetje te blijven (na uiteindelijk ook daadwerkelijk een slang tegengekomen te zijn waren haar angsten ergens toch wel gegrond). In de planning staat nog om naar Noosa te gaan en wellicht nog een aantal kleine stops 'On The Road'. 29 maart komen we weer terug in Hollanda.

Whoww, ja dat was een lang verhaal. Maarja, anderhalve maand samenvatten op een zo kort mogelijke manier is vrij moeilijk. We hopen in ieder geval dat jullie ervan genoten hebben en beloven jullie veel meer verhalen zodra we terug zijn. We zien er al naar uit om iedereen weer snel te zien!

Groetjes,

Bart & Maurice

Ohja de foto's zijn in een aantal mappen toegevoegd!